Περιμένοντας τους "Κερδοσκόπους":Η Ελλάδα πρέπει να Εκπλήξει τις Αγορές ή οι Αγορές θα Εκπλήξουν την Ελλάδα!

 Γράφει ο Τυχαίος

Στο γράφω από την αρχή για να τόχεις υπόψη σου: οι ενδείξεις πυκνώνουν δραματικά, μετά και την επίσημη ανακοίνωση του Φιτς περί ενδεχόμενης αρνητικής αναθεώρησης της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας μας, για επικείμενη σκληρότερη και μεγαλύτερη αυτή τη φορά "κερδοσκοπική επίθεση".
   
     Θα ξεπεράσω τις ανοησίες του τύπου:" και τι μας νοιάζει, αφού εμείς θα δανειζόμαστε από το μηχανισμό στήριξης" γιατί θα σου θυμίσω το πρόβλημα ρευστότητας που θα προκαλέσει μια τέτοια υποβάθμιση στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, με τα γνωστά επακόλουθα στην εσωτερική αγορά μας και στις επιχειρήσεις άρα και στους εργαζόμενους.

    Τα "καμπανάκια" λοιπόν που χτυπούν δεν είναι από το έλκηθρο του Αη-Βασίλη αλλά σηματοδοτούν μια νέα περίοδο σκληρής αντιπαράθεσης μεταξύ των διεθνών επενδυτών και της Ευρωζώνης. Ουσιαστικά μεταξύ πολιτικών και επενδυτών.
    
     Τα ερωτήματα που αμέσως προκύπτουν είναι:

• Γιατί στη χώρα μας και γιατί τώρα; Δεν είμαστε στο "μηχανισμό" ο οποίος εξασφαλίζει στο ..........κράτος  κεφάλαια μη-πτώχευσης; Δεν στηρίζονται οι ελληνικές τράπεζες από την ΕΚΤ; Δεν...... παίρνουμε τα μέτρα και δεν θα πάρουμε ακόμη περισσότερα; Δεν έχουμε μια - τυπικά - ισχυρή Κυβέρνηση; Δεν καταγράφεται μια μετριοπαθής κοινωνική αντίδραση κι όχι σοβαρές αντιπαραθέσεις; Δεν έχουμε μια "χλιαρή" αντιπολίτευση; Τι άλλο θα ήθελε ο μέσος επενδυτής για να εξασφαλίσει την επένδυσή του στο "ελληνικό χρέος"; Εδώ έχουμε ακόμη και το απίστευτο φαινόμενο Βουλευτές να δηλώνουν πλήρη αντίθεση με τον Προϋπολογισμό και ταυτόχρονα να επιβεβαιώνουν την ψήφισή του. Σε ποια άλλη χώρα θα συνέτρεχαν ιδανικότερες προϋποθέσεις επιτυχίας, δεδομένων των συνθηκών;

    Ας προσπαθήσουμε να απαντήσουμε. Θα έχει ενδιαφέρον.

•  Η επικείμενη κερδοσκοπική επίθεση δεν θα αφορά μόνο στη χώρα μας. Το κεντρικό αδύναμο σημείο της "ευρωπαϊκής απάντησης" στην κρίση είναι ο "μηχανισμός στήριξης" και αναπόφευκτα κάθε χώρα που υπάγεται σ' αυτόν - μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα - αλλά και κάθε χώρα που είναι -θεωρητικώς - υποψήφια να ενταχθεί . Γιατί ο "μηχανισμός στήριξης" είναι αδύναμο σημείο; Άκου λοιπόν. Ο "μηχανισμός" με αποφάσεις των Ευρωπαίων έχει προικοδοτηθεί με περίπου 770 δις ευρώ. Το χρήμα αυτό όμως δεν τόχει cash! Θα το προσφέρουν οι χώρες που βρίσκονται εκτός μηχανισμού. Κι αυτές που θα το βρουν; Θα το δανειστούν! Πως σκέφτεται λοιπόν ο επενδυτής; Σου λέει, όσο πιο πολλές χώρες - κι όσο μεγαλύτερες - μπουν στο μηχανισμό, τόσο πιο πολλά χρήματα θα χρειαστεί αυτός και μάλιστα όσο πιο γρήγορα μπουν τόσο πιο άμεσα τα θέλει άρα τόσο πιο ακριβά θα τα πάρει. Άρα τόσο μεγαλύτερο επιτόκιο θα ζητάω- ως επενδυτής - από τις χώρες που είναι εκτός μηχανισμού και θα δανείζονται γι΄αυτόν. Τι συμφέρει λοιπόν τους επενδυτές; Να μπουν πολλές χώρες στο μηχανισμό. Παράλληλα και ο "μηχανισμός" ο ίδιος θα βγει για δανεισμό. Νέος "παίκτης". Όχι χώρα αυτή τη φορά. Αλλά ο "μηχανισμός", άρα με περιορισμένα κεφάλαια. Αδύναμος κρίκος! Και επιπλέον τόσο μεγάλος και αδύναμος, ιδανικός "στόχος" για μεγάλους παίκτες.
• Πάμε τώρα στην Ελλάδα. Ποιο είναι το πρόβλημα; Το πρόβλημα είναι το "Μνημόνιο". Όχι, δεν αναφέρομαι σε "αντι-Μνημονιακή" πολιτική εναλλακτική πρόταση με την τρέχουσα έννοια. Το "Μνημόνιο" είναι μια "συνταγή" συρρίκνωσης. Ένας "τυφλοσούρτης" που απελευθερώνει κεφάλαια και τα "μεταφέρει" στους δανειστές. Πίσω του αφήνει όντως λιγότερο δημόσιο τομέα και αυτό που λέμε "διαρθρωτικές αλλαγές" αλλά στην πραγματικότητα "ρουφάει" ρευστότητα προς τα "έξω". Στην παρούσα φάση, η Κυβέρνηση έχει επικεντρωθεί στην προσπάθεια αυστηρής εφαρμογής αυτής της "μνημονιακής συνταγής". Και θα μου πεις μπορεί να κάνει και κάτι άλλο παράλληλα. Πολιτικά είναι δύσκολο. Και αυτήν ακριβώς τη δυσκολία θα εκμεταλλευτεί η διεθνής επενδυτική "κοινότητα". Θα εκμεταλλευτεί μια πραγματικότητα. Όχι ευχάριστη για εμάς, αλλά μια πραγματικότητα.

    Το ρεζουμέ είναι απλό. Η Κυβέρνηση φαίνεται ότι στην παρούσα συγκυρία εμφανίζεται στο διεθνές περιβάλλον να διαθέτει μία και μοναδική στρατηγική: αυτή του Μνημονίου. Κι αυτό είναι κακό. Γιατί; Μα διότι οι αγορές έχουν ήδη εκτιμήσει και προεξοφλήσει - γνωρίζουν δηλαδή - επακριβώς τα "ελληνικά οικονομικά"  με δεδομένη την εφαρμογή του "Μνημονίου". Δεν θα εκπλαγούν - ευχάριστα - ακόμη κι αν η Κυβέρνηση κατορθώσει να επιτύχει στο ακέραιο όλους μα όλους τους οικονομικούς στόχους του "Μνημονίου".
    Με λίγα λόγια η ελληνική Κυβέρνηση δεν φαίνεται να "κρατάει άσσο στο μανίκι" της. Δεν διαθέτει εναλλακτική στρατηγική, δεν διαθέτει - όπως οφείλει κάθε χώρα - εναλλακτικούς δρόμους "αντίδρασης" ή "απάντησης" σε συγκυρίες διαφορετικές από τις παρούσες. Σε μια νέα οικονομική κρίση ή άλλο "ατύχημα" στη διεθνή σκηνή. Και το πρόγραμμα που καλείται να εφαρμόσει είναι μακροχρόνιο και οι πιθανότητες να υπάρξει δυσάρεστο "συμβάν" στα διεθνή οικονομικά μέσα στο χρόνο εφαρμογής του "Μνημονίου" δεν είναι μηδενικές.
     Επίσης δεν φαίνεται να διαθέτει μια εξίσου - με το "Μνημόνιο" - δυναμική στρατηγική ανάπτυξης. Με την ίδια επιμονή που εφαρμόζει το "Μνημόνιο" θα έπρεπε να συγκροτηθεί μια αντίστοιχη αναπτυξιακή πρόταση. Όχι απαραίτητα στον ορατό χρονικό ορίζοντα αλλά ακόμη και μακροπρόθεσμα. Δηλαδή δεν έχει πει τι θα κάνει με τα κεφάλαια που θα περισσέψουν από τις μικρότερες δανειακές της ανάγκες ή από μια επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων.
     
     Η Ελλάδα δεν έχει εκπλήξει τις αγορές. Ακόμη κι αν εφαρμόσει κατά γράμμα ό,τι έχει υποσχεθεί, απλώς θα έχει κάνει αυτό που αναμένουν όλοι. Δεν έχει δώσει "κάτι" που θα προσελκύσει - με θετικό τρόπο - το ενδιαφέρον των αγορών. Αντίθετα, όσο περνά ο χρόνος οι αγορές θα κινούνται προς την αντίθετη κατεύθυνση. Θα επιδιώξουν να "εκπλήξουν" την Ελλάδα, εφόσον διαισθανθούν ότι αυτή "αναπαύεται" στην επίπλαστη ικανοποίηση της απόλυτης εφαρμογής μιας "συνταγής" που όμως είναι ήδη γνωστή σε όλους.

     Και το κέρδος κρύβεται ακριβώς εκεί. Στην έκπληξη. Αυτός που θα την επιτύχει πρώτος, είναι εκείνος που θα κερδίσει και την παρτίδα...