Στο έρεβος στου χάους την αγρύπνια
όπως ο χρόνος ραθυμούσε ,
σ όνειρο είδε πως τον κόσμο αγαπούσε .
Ήτανε λέει στη δεύτερη του την νιότη
και ήθελε φως να ρίξει μες στα σκότη ,
με φως απ την πηγή του........ σκότους
κίνησε να φωτίσει τους ανθρώπους .
Σε ασημένιο αυγό εγέννησε ο αγέραστος ,
τον Έρωτα τον Φάνη ,
κι άναψε των Θεών το Πυροφάνι .
Ήλθαν κι ο ουρανός η γη κι ο Κρόνος
γενάρχης των θεών γίνηκε ο χρόνος .
Περάσανε έκτοτε αμέτρητοι αιώνες .
Ξύπνησε γέρος μέσα σ αίματα κι αγώνες ,
της μάνας το αγκάθινο στεφάνι ,
νέων θεών είχε γενεί μήτρα κι αγκάλη
και η έγνοιες της καυτό μαγκάλι.
Λεωνίδας Ορφανουδάκης
Από το Πατάρι μου http://patarilogotexnon.blogspot.com