Γράφει η Χριστίνα Λαμπροπούλου
Διαβάζουμε στην Απογευματική
Tα μηνύματα απόγνωσης καταφθάνουν πλέον με καταιγιστική δύναμη. Το τηλεφωνικό κέντρο της «Α» καθημερινά κατακλύζεται από τηλεφωνήματα αναγνωστών, οι οποίοι θέλουν να μας μεταφέρουν τη δεινή οικονομική θέση στην οποία βρίσκονται. Κάποιοι πήγαν να πληρωθούν και είδαν το δώρο τους πετσοκομμένο. Άλλοι απελπίστηκαν, βλέποντας τους λογαριασμούς που τους περίμεναν όταν γύρισαν από τις διακοπές. Πολλοί είναι και αυτοί που δεν ξέρουν τι θα κάνουν από Σεπτέμβριο, όταν θα πάει το παιδί τους για σπουδές σε άλλη πόλη.
Αμείλικτα προβλήματα που δίνουν ταυτότητα στα απρόσωπα νούμερα: 22% πάνω οι απολύσεις, 20% κάτω η οικοδομική δραστηριότητα, 120.000 διαμερίσματα απούλητα, 5,8% μείον η βιομηχανική παραγωγή, 20% πεσμένες οι εισαγωγές, ένα εκατομμύριο κατά προσέγγιση οι άνεργοι έως το τέλος του χρόνου.
Πίσω από τους αριθμούς κρύβονται πρόσωπα. Που αγωνιούν για το μέλλον τους και το μέλλον των παιδιών τους. Είναι οι πολίτες αυτής της χώρας που προσπαθούν να τα........
βγάλουν πέρα, με όποιον τρόπο μπορούν. Με αιματηρές οικονομίες, με πίστωση, με δανεικά.
Και όπως πάντα, σε περιόδους μεγάλης οικονομικής κρίσης, ανθεί ο τζόγος. Πολλοί συμπολίτες μας στρέφονται στη θεά Τύχη αναζητώντας σανίδα σωτηρίας. Είτε με νόμιμους είτε με παράνομους τρόπους, όπως σήμερα αναδεικνύεται από την «Α». Από τα πρακτορεία της γειτονιάς μέχρι τους ψηφιακούς κουλοχέρηδες του Διαδικτύου το ζητούμενο παραμένει το ίδιο: μια ανάσα που θα δώσει ζωή στην ασφυκτική πραγματικότητα.
Σχόλιο
Χανόμαστε, το έχουν καταλάβει? Δεν έχουμε χρήματα να πάρουμε τετράδια στα παιδιά μας, το έχουν καταλάβει? Δεν υπάρχει δουλειά πουθενά, το έχουν καταλάβει? Άνθρωποι είμαστε όχι στατιστικές. ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΖΩΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΟΚΙΜΕΣ ΤΟΥΣ. ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΝΤΙΚΙΑ. Μας έχουν δεμένους στο κρεβάτι και δοκιμάζουν πάνω μας στρατηγικές και εμείς μπορούμε μόνο να ουρλιάζουμε.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΕ ΠΟΥΛΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΣΚΛΑΒΟΠΑΖΑΡΟ ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΠΙΟ ΠΟΛΛΟΙ ΣΕ ΨΗΦΙΣΑΝ ΓΙΑ ΑΡΧΗΓΟ.