Γράφει ο Τριαντάφυλλος Καρατράντος
Όλοι ήξεραν για τις μίζες, δεν ήταν αυτό που άφησε την κοινωνία με το στόμα ανοιχτό, αυτό που την άφησε ήταν ο κυνισμός με τον οποίο το παραδέχτηκε ο Τάσος Μαντέλης. Όταν τον άκουγα νόμιζα ότι μας έκανε επίδειξη μαγκιάς και καπατσοσύνης. Νόμιζα ότι μας έδωσε μαθήματα για το πώς να ζεις εις βάρος του κράτους και εις βάρος των πολιτών. Τον παρακολουθούσα να μας δίνει σύντομα και σοφά μαθήματα για το πώς μπορεί να φτάσει μία χώρα στο Δ.Ν.Τ.
Ο κυνισμός του όμως αυτός ήταν αποτέλεσμα της παράδοσης της ατιμωρησίας που είχαν δημιουργήσει οι ίδιοι οι πολιτικοί για τους εκάστοτε συναδέλφους τους, φροντίζοντας ουσιαστικά έτσι για τον εαυτό τους κάποια στιγμή που θα βρίσκονταν στην θέση του κατηγορούμενου.
Ο Τάσος Μαντέλης μας έβγαλε τη γλώσσα της παραγραφής, δεν υπολόγισε όμως κάτι, η κοινωνία βρίσκεται σε έκρηξη, και οι κυνικές και οι αλαζονικές συμπεριφορές δεν μπορούν πλέουν ούτε να υπάρξουν, ούτε να.........
πριμοδοτηθούν, ούτε και να μείνουν ατιμώρητες.
Η κουλτούρα της μίζας που οικοδόμησαν οι ίδιοι, για να εξασφαλίσουν ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά τους, και η Ντούβλη το θέλει αυτό αλλά δεν πήρε μίζα γύρισε πορνό, πρέπει να φτάσει στο τέλος της. Μακάρι ο κυνισμός του Μαντέλη να είναι ο τελευταίος σπασμός της σαθρής πολιτικής πρακτικής της Μεταπολίτευσης. Μίας πολιτικής κουλτούρας που πριν πεθάνει, φρόντισε να πάρει στο λαιμό της την Ελλάδα.