Γράφει ο Παρατηρητής
Οκτώ μήνες ήταν αρκετοί για να αντιληφθούν (?) οι συμπολίτες μας ότι η ανάληψη της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ, δεν ήταν μία αυθόρμητη αναγνώριση του οράματος και των ικανοτήτων του νυν Πρωθυπουργού και της παρέας του, αλλά μία στοχευμένη και καλά οργανωμένη διαδικασία που εξυφάνθηκε με υπομονή από την ντόπια και ξένη νομενκλατούρα.
Ο άνθρωπος (Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου) που στα πρώτα χρόνια της αρχηγίας του αντιμετωπίστηκε με χλεύη και απαξίωση ακόμα και από τους περί αυτόν, με την κατάλληλη μεθόδευση απέκτησε “ηγετικά” προσόντα, ενώ για το απαραίτητο εκλογικό ρεύμα, είχαν ήδη φροντίσει οι εγκάθετοι οδαλίσκοι των ΜΜΕ.
Ο γράφων σε πρόσφατες αναρτήσεις (4/5/2019-Ακόμα και τώρα, ψέματα δίχως τέλος) είχε καταδείξει την πολιτική απάτη που εξυφάνθηκε κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου αλλά και νωρίτερα, με αποτέλεσμα το εκλογικό σώμα να δώσει μία διαφορά 10 μονάδων στο νυν κυβερνόν κόμμα. Όχι βέβαια ότι η διακυβέρνηση της ΝΔ, ιδιαίτερα για την μετά του 2007 περίοδο είναι άσπιλη και αμόλυντη, αλλά αυτό το εύρος της διαφοράς δεν μπορεί να εξηγηθεί ούτε από την ανικανότητα της, ούτε από το κυβερνητικό πρόγραμμα που επαγγέλετο το ΠΑΣΟΚ. Η προπαγάνδα των ΜΜΕ, συνεπικουρούμενη από την ανωριμότητα των ψηφοφόρων, βρήκε εύφορο έδαφος.
Δεν χρειάστηκε βέβαια να περάσει πολύς καιρός για να ξανά – αποκαλυφθεί το πραγματικό προσωπείο του ..........
κυβερνώντος πολιτικού προσωπικού. Αφού υπονόμευσε με άκρατο καιροσκοπισμό και ανευθυνότητα τα όποια μέτρα αντιμετώπισης της κρίσης απετόλμησε να πάρει ή πρότεινε η προηγούμενη κυβέρνηση, έδωσε, μέσα από τα πεπραγμένα των τελευταίων μηνών, την χαριστική βολή σε όποιες πιθανότητες είχαμε σαν χώρα να βγούμε από την κρίση με αξιοπρέπεια για τους πολίτες και την ιστορία της αυτής της χώρας.
Οι κυβερνώντες και κυρίως ο σημερινός πρωθυπουργός γνώριζαν επακριβώς το επερχόμενο “τσουνάμι”, μόνο που γι’ αυτούς υπέρτατο αγαθό δεν ήταν η προσφορά στην Πατρίδα, αλλά μόνο η ικανοποίηση προσωπικών και οικογενειακών αποθημένων, αδιαφορώντας για την τύχη της χώρας, των ανήμπορων κοινωνικά ομάδων, καθώς και των επόμενων γενεών.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, εγκλωβισμένοι στην ψευδεπίγραφη “σοσιαλιστική” ταμπέλα που επιδεικνύουν από την μεταπολίτευση και εντεύθεν, μέσα από ψέματα, αναστολές και παντελή έλλειψη σχεδίου, προτίμησαν να οδηγήσουν την χώρα στην δαμόκλεια σπάθη των μέτρων της “τρόικας”, ώστε όχι μόνο να αποποιηθούν οι ίδιοι κάθε ευθύνης και “ρετσινιάς”, αλλά και να παρουσιάζονται ως οι μόνοι σωτήρες που υπομένουν με καρτερία το βαρύ φορτίο που τους επεφύλαξε η κακή πολιτική τους μοίρα.
Τώρα όμως που η κατάσταση τείνει να ξεφύγει και οι κοινωνία αντιδρά, τα ΜΜΕ, ως αυθεντικοί Ηρακλειδείς ανέλαβαν να στηρίξουν το κυβερνητικό ναυάγιο.
Με “δημοσκοπήσεις”, κατευθυνόμενες συζητήσεις και συνεντεύξεις, δίνουν τον υπέρ πάντων αγώνα για την διαμόρφωση και επιβολής μιας στρεβλής εικόνας. Ούτε η αυτογελιοποίηση (πρόσφατη περίπτωση Τρέμη) είναι ικανή για τους αποσπάσουν από τον στόχο τους, που δεν είναι άλλος από την παραπλάνηση της κοινής γνώμης.
Δεν γνωρίζω και δεν μπορώ να προβλέψω τι θα προκύψει στο άμεσο μέλλον. Οι φωνές για πραγματική απαλλαγή από το χρεοκοπημένο πολιτικό προσωπικό της μεταπολιτευτικής περιόδου όλο και εντείνονται, όλο και πληθαίνουν. Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν πολίτες σ’ αυτή την χώρα που έχουν την γνώση και την θέληση να προσφέρουν, ώστε να εκλείψει αυτό το σαθρό πολιτικό κατασκεύασμα που οικοδομήθηκε και παραμένει στην εξουσία χάρη στις εφημερίδες παλαιότερα και στα κανάλια σήμερα. Δυστυχώς γι’ αυτούς αλλά και για εμάς η πρόσβαση τους στην κοινή γνώμη είναι αδύνατη για τους αυτονόητους λόγους.
Κακώς, κατά την ταπεινή μου άποψη, η κοινή γνώμη στρέφεται πρωτίστως και μόνο εναντίον των πολιτικών και των κομμάτων. Το πρώτο και πιο σημαντικό “οχυρό” του διεφθαρμένου συστήματος, είναι τα ΜΜΕ και οι περί αυτά συνωστιζόμενοι δημοσιογραφικοί δουλοπάροικοι. Δεν τρέφω αυταπάτες πιστεύοντας ότι αυτό είναι εύκολο να ανατραπεί. Σε παλαιότερα χρόνια ο αγανακτισμένος λαός είχε ξεσπάσει με επεισόδια εναντίον του συγκροτήματος Λαμπράκη.
Το πιθανότερο είναι ότι προκειμένου τα ΜΜΕ, ως πραγματικοί κρατούντες, να μην χάσουν τα προνόμια που διαθέτουν, δεν θα διστάσουν να δώσουν ως βορά κάποιους από τους σημερινούς πολιτικούς ή και κόμματα στην διψασμένη για “αίμα” κοινή γνώμη. Άλλωστε τόσο τα κόμματα όσο και το προσωπικό τους είναι αναλώσιμα μεγέθη όταν και εάν οι περιστάσεις το επιβάλλουν.
Παρατηρητής Observer_gr@yahoo.com