Γράφει ο Πάσχος Μανδραβέλης Σήμερα απεργούμε. Βασικό σύνθημα είναι «Εξω το ΔΝΤ». Να πλειοδοτήσουμε: «Να πάει από ’κει που ήρθε και να μη γυρίσει». Μέσα όμως ποιος; Ολοι αυτοί που κραυγάζουν «έξω το ΔΝΤ» έχουν κανένα παράπλευρο ταμείο που θα πληρώσει μισθούς και συντάξεις του Μαΐου ή απλώς κάνουν μία ακόμη τζάμπα επανάσταση; Διότι όταν λες «έξω το ΔΝΤ», λες αντίο στα δέκα δισ. που θα δώσει φέτος και αποχαιρετάς τα τριάντα δισ. της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Κι εντάξει: ας μην πληρώσουμε τους δανειστές μας, με κίνδυνο να γίνουμε οι μπαταχτσήδες της υφηλίου. Ας πρόσεχαν, βρε παιδάκι μου, κι αυτοί! Τα λειτουργικά έξοδα του μήνα πώς θα τα βγάλουμε; Υπάρχει κανένα σχέδιο Β΄ για άντληση των 30 δισ. επιπλέον (σ.σ.: τόσο ήταν το έλλειμμα της κεντρικής –μόνο– κυβέρνησης πέρυσι) που χρειάζεται ετησίως το κράτος να λειτουργήσει; Να μας προτείνει κάποιος –βρε αδελφέ!– κάτι εποικοδομητικό. Π.χ. «θα κλείσουμε όλα τα νοσοκομεία και θα γυρίσουμε στην παραδοσιακή ιατρική, όπως κάνει η Κούβα». Ή για ένα χρόνο θα σταματήσουμε να πληρώνουμε τις δαπάνες της Παιδείας και θα καλούμε διάφορους αριστερούς συμπαραστάτες μας να κάνουν «κόκκινα μεροκάματα» διδάσκοντας δωρεάν. Ενα........
πιάτο φασολάδας θα το εξασφαλίσουμε. Παραπάνω δεν θα ’χουμε.
«Να τα πάρουμε από αυτούς που έχουν», λένε κάποιοι. Να τα πάρουμε, αλλά πρώτα πρέπει να τα βρούμε. Ελα όμως που απεργούν και οι εφοριακοί, οι μόνοι που (περίπου) ξέρουν ποιος έχει τι. Εκτός εάν –λόγω της επανάστασης– εξαναγκαστούν να δουλέψουν υπερωριακά (φυσικά χωρίς να πληρώνονται, διότι δεν θα έχουμε). Και ας υποθέσουμε ότι βρίσκουμε τα τριάντα δισ. που μας λείπουν φέτος. Του χρόνου τι θα κάνουμε; Πού θα βρούμε τα άλλα τριάντα δισ. τα οποία (στην ιδανική περίπτωση που όλη η υπόλοιπη οικονομία δουλέψει όπως πέρυσι) θα μας λείπουν; Μήπως να μειώναμε στο μισό τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων και να πληρώναμε το 1/3 των συντάξεων; Ή μήπως να στέλνουμε τους διανοούμενους στα χωράφια, όπως έκανε ο σύντροφος Μάο;
Το θέμα είναι ότι και χωρίς το ΔΝΤ, εμείς πρέπει να αλλάξουμε. Αφού δεν έχουμε κομπόδεμα και αφού δεν θα μας δανείζει κανείς, θα πρέπει αυτομάτως –την επόμενη μέρα εξόδου του ΔΝΤ– να παράγουμε ακριβώς όσα καταναλώνουμε. Ούτε ευρώ παραπάνω. Το έλλειμμα πρέπει να πέσει αμέσως στο 0%.
Με το ΔΝΤ τουλάχιστον και παρά τα επώδυνα μέτρα, θα ξοδέψουμε φέτος περισσότερα απ’ όσα παράγουμε. Μόνο το κράτος θα ξοδέψει 25 δισ. παραπάνω απ’ όσα μαζέψει (παρά τους υψηλότερους συντελεστές φορολογίας). Και του χρόνου προϋπολογίζεται ότι το έλλειμμα θα είναι στο 5% και το 2011 και το 2012 και το 2013 κ.ο.κ.
Οπότε, τι καημό τραβούν όσοι διαδηλώνουν ενάντια στο ΔΝΤ, αφού η προσαρμογή χωρίς την τρόικα θα είναι πολύ πιο βίαιη απ’ ό,τι θα είναι με τον μηχανισμό στήριξης; Να τους ξεχωρίσουμε. Κάποιοι σαν τον κ. Σαμαρά προσδοκούν ψήφους. Οι άλλοι, εκείνοι που βαράνε τον ιδεολογικό ζουρνά στη χώρα, νιώθουν πως ήρθε η στιγμή να δικαιωθούν για όσα διαψεύστηκαν στη νιότη τους. Να φωνάξουν «Ενας άλλος κόσμος είναι εφικτός».
Δυστυχώς, εδώ που φτάσαμε, πραγματικά ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός. Χωρίς το ΔΝΤ θα ζούμε σ’ αυτόν την επόμενη μέρα. Μήπως όμως πρέπει όλοι αυτοί οι αρνητές να μας τον περιγράψουν για να ξέρουμε τι θα διαλέξουμε;
Πάσχος Μανδραβέλης