Με τη ματιά του Σκηνο-θέτηΔεν διαφέρω από εσάς.. Κοιτάζω κι εγώ με... σοκ και δέος τα μέτρα που η ελληνική κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να πάρει (ως απαραίτητη προϋπόθεση για την οικονομική βοήθεια από ΕΕ και ΔΝΤ)
Αλλά το συναίσθημα που μου προκαλεί όλος αυτός ο κακός χαμός δεν είναι ούτε θυμός, ούτε οργή, ούτε καμία διάθεση για επανάσταση! (πόσο μάλλον για γραφικές καταλήψεις της Ακρόπολης!)
Αυτό που μου βγάζει είναι μια τεράστια απογοήτευση για μια - ακόμα! - χαμένη ευκαιρία!
Τα μέτρα είναι φυσικά δυσάρεστα, όπως φυσικά είναι και η κατάσταση! Όχι απλά η τωρινή κατάσταση, αλλά αυτή που επικρατεί τα τελευταία 20-25 χρόνια.. Δεν μπορεί να μην το ξέραμε, δεν μπορεί να μην το βλέπαμε! Καιρός να παραδεχτούμε ότι απλά δεν μας ένοιαζε! Αλλά μήπως τώρα μας νοιάζει ειλικρινά;
Το θέμα είναι τι κάνουμε από εδώ και στο εξής.. Και απ οτι βλέπω και ακούω, ο καθένας μας εξακολουθεί να κοιτά την ..........
πάρτη του! Πόσοι είναι αυτοί που πραγματικά αναγνωρίζουν και το δικό τους φταίξιμο σε όλο αυτό το χάλι κι έχουν διάθεση να αλλάξουν νοοτροπία και τρόπους συμπεριφοράς;;
Ελάχιστοι! Ο καθένας κλαίγεται για τα δικά του! Δεν κοιτάζει αν τα αιτήματά του έχουν βάση στην σημερινή εποχή, τον νοιάζει που απλά του παίρνουν τα... κεκτημένα! Τα δικά του κεκτημένα φυσικά, γιατί η κυβέρνηση μπορεί να κάνει όρο θέλει με τα κεκτημένα των άλλων! Αρκεί να μην πειράξει τα δικά μας!!
Και μια που αναφέρθηκα στην κυβέρνηση... Απογοήτευση ξανά! Ο πρωθυπουργός είχε μια μοναδική στα χρονικά ευκαιρία να πάρει τις αποφάσεις εκείνες που πραγματικά θα σηματοδοτούσαν μια νέα αρχή! Δεν το έκανε...
Μια κυβέρνηση δέσμια των αριθμών και των - δικών της - ουτοπικών προεκλογικών υποσχέσεων, δεν είχε το απαραίτητο ειδικό βάρος να μιλήσει και να ηγηθεί μιας προσπάθειας για αλλαγή κουλτούρας!
Όλα τα μέτρα παρουσιάζονται ως ξενόφερτα, χωρίς να γίνεται καμία κουβέντα για την ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ αναγκαιότητά τους, χωρίς καμία προσπάθεια να δώσουν στους πολίτες να καταλάβουν την ουσία των μέτρων (και όχι απλά το αποτέλεσμα)
Αλλά πριν ρίξουμε το - εύκολο - ανάθεμα στην κυβέρνηση και τους πολιτικούς, ας αναλογιστούμε ποια κοινωνία τους ανέθρεψε! Μια κοινωνία στην οποία είμαστε όλοι μέλη, και άρα όλοι συνυπεύθυνοι!
Οι πολιτικοί δεν είναι παρά μια μικρογραφία της κοινωνίας! Κι αν δεν μας αρέσει αυτό που βλέπουμε, καλύτερα να κοιταχτούμε στον καθρέφτη κι ας αποφασίσουμε να αλλάξουμε εμείς πρώτα!
Αλλά εμείς δεν φταίμε ποτέ και για τίποτα, ε; Οι χαμένες ευκαιρίες που λέγαμε...