Γράφει ο Τριαντάφυλλος Καρατράντος
Τελικά, μπορεί το ΚΚΕ να το δηλώνει και επίσημα, όμως ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός έχει μεγάλη απήχηση και στα κόμματα που υποστηρίζουν την αστική δημοκρατία. Άλλωστε, ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν υιοθέτησε τυχαία το Λενινιστικό πρότυπο οργάνωσης για το ΠΑΣΟΚ, έδειξε ότι είχε μεγάλη αδυναμία στον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι η κατάχρηση της δημοκρατίας βλάπτει, αρκετοί από αυτούς βέβαια ανερυθρίαστα κάνουν κηρύγματα δημοκρατίας δημοσίως, όταν όμως κλείνονται στα κονκλάβια τους γοητεύονται από το σύνδρομο του Ιούλιου Καίσαρα.
Βέβαια, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι πολυφωνίες προκαλούν αναταραχές και μερικές φορές και αναταράξεις. Όμως τι είναι το σημαντικό σε μία δημοκρατία; Οι συμπαγείς και σιωπηρές κοινοβουλευτικές ομάδες ή οι εκφραζόμενες και ζωηρές;
Ας μην ξεχνάμε ότι στον κυτταρικό τύπο της δημοκρατίας βρίσκεται η προστασία της γνώμης και των δικαιωμάτων των μειοψηφιών.
Αυτή δε η αρχή θα έπρεπε να είναι ακόμη πιο........
σεβαστή στο εσωτερικό των κομμάτων. Μία δημοκρατία και ένα πολιτικό σύστημα κρίνονται σε πολύ μεγάλο βαθμό, κυρίως ως προς την ποιότητα τους, από την στάθμη της εσωκομματικής τους δημοκρατίας.
Και δυστυχώς σε αυτό το κριτήριο το πολιτικό σύστημα της Μεταπολίτευσης παίρνει ιδιαιτέρως χαμηλή βαθμολογία. Για την ακρίβεια, θυμίζει έντονα την προ- μεταπολίτευσης περίοδο.
Διαγραφές για την παραμικρή παρέκκλιση από την κομματική γραμμή. Το μαντρί του Ευάγγελου Αβέρωφ ήταν, και παραμένει, η απόλυτη πυξίδα αντίληψης των πραγμάτων για τα πολιτικά κόμματα, με εξαίρεση βέβαια το ΣΥΡΙΖΑ, όπου έχουμε να κάνουμε με το άλλο άκρο, με το δημοκρατικό χάος.
Κάθε περίπτωση βέβαια πρέπει να εξετάζεται διαφορετικά, όμως ο γενικός κανόνας είναι ευθέως αντίθετος με την εσωκομματική δημοκρατία.
Το πολιτικό μας σύστημα, παρόλο που βρίσκεται στην πιο κρίσιμη φάση του από το 1974 και μετά, δεν φαίνεται να αλλάζει, δεν φαίνεται να δείχνει, έστω και αυτή την ύστατη στιγμή, ανεκτικότητα στη διαφορετική φωνή. Από τη μία ζητάμε από τους βουλευτές να λειτουργήσουν βάση του Συντάγματος, και από την άλλη τους μετατρέπουμε σε άβουλα στρατιωτάκια που χειροκροτούν.
Ακόμη και στην πιο κρίσιμη ψηφοφορία για το μέλλον της χώρας, μία ψηφοφορία που μάλλον θα αλλάξει την Ελλάδα για πάντα, είδαμε 4 βουλευτές να διαγράφονται γιατί είχαν διαφορετική γνώμη από τον αρχηγό τους, άσε που οι 3 του ΠΑΣΟΚ δεν ψήφισαν καν διαφορετικά, απλώς δήλωσαν παρών και παρούσα.
Πως περιμένουν τα κόμματα, όταν δείχνουν τόσο φοβικά και αντιδημοκρατικά, από την κοινωνία να λειτουργήσει ρεαλιστικά και με δημοκρατικές διαδικασίες; Δεν σκέφτηκαν ότι με το παράδειγμα τους, ειδικά στον τομέα της εσωκομματικής δημοκρατίας, θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μία διαφορετική πολιτική κουλτούρα;
Δυστυχώς, για ακόμη μία φορά, που ίσως να είναι και η τελευταία τους, στάθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων.