Γράφει ο Dimmy the GreekΓια τα γεγονότα των τελευταίων ημερών ακούστηκαν και γράφηκαν πολλά, εύστοχα και άστοχα, δίκαια και άδικα, στο στόχο και στο βρόντο.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση πάντως είναι τα σχόλια που συμπληρώθηκαν στις αναρτήσεις. Οργή, θυμός που ενίοτε απευθύνονταν και στους σχολιαστές. Υποψίες ότι ο ενίοτε ο σχολιαστής είναι περίπου υπάλληλος κάποιων. Θα προσπαθήσω να εκφράσω την κατά τη γνώμη μου κατάσταση αισθανόμενος λίγο "σοφότερος" από ότι πριν λίγες μέρες:
1. Το πολιτικό σύστημα έχει πλήρως αποτύχει. Έχουμε, σημειολογικά το λέω, πρυτανικές εκλογές και τα υποψήφια σχήματα φοβούνται μήπως και τους δωθούν χρήσματα από τα μεγάλα κόμματα εκεί που κάποτε παρακαλούσαν. Μίασμα τα μεγάλα κόμματα... Για πρώτη φορά ο λαός δεν έχει διέξοδο δεν πιστεύει σε κανένα μεγάλο κόμμα. Και προχωρήσαμε ακόμα περισσότερο. Κάποτε τους θεωρούσαμε ανίκανους. Τώρα τους θεωρούμε επικίνδυνους ή πουλημένους. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ πήραν αθροιστικά στις περασμένες εκλογές λιγότερο από 5 εκατομμύρια άσχετο αν πήραν 80% με ένα σύστημα εξαφάνισης της αποχής.
2. Το πολιτικό συστημα επιβάλλει λιτότητα ακόμα και σε ανθρώπους που παίρνουν 570€ καθαρά. Κι όμως η λειτουργία των .......
εξεταστικών επιτροπών παραμένει η ίδια. Ο κ. Παπανδρέου ζητά εξεταστική για την οικονομία για την περίοδο μετά το 2004 ενώ είναι γνωστό και στις πέτρες ότι οι ίδιοι ακριβώς λόγοι για τους οποίους ζητείται η επιτροπή (παραποίηση στατιστικών στοιχείων) υπήρξε και επί Σημίτη. Δεν με ενδιαφέρει σε ποιον απευθύνεται μία δίωξη. Απλά αποδεικνύεται ότι οι λόγοι των εξεταστικών παραμένουν οι ίδιοι: Ο αντίπαλος. Όχι η δικαιοσύνη. Αυτό που μας χρειάζεται σαφώς είναι ότι έγινε στην Τουρκία και την Ιταλία όπου (πραγματικά) ανεξάρτητος δικαστής δίκασε όλο το πολιτικό σύστημα και πήγαν φυλακή πολιτικοί από όλα τα κόμματα. Μπορεί να γίνει αυτό; Υπάρχει κάποιος να αναλάβει να υλοποιήσει κάτι τέτοιο; Δημοκρατικά εννοώ φυσικά...
3. Το πρόβλημα κύριοι με το δημόσιο δεν είναι τα λεφτά που παίρνουμε αλλά η πλήρης ατιμωρησία στην διαφθορά. Πάντα θα υπάρχουν κάποιοι μεγάλοκαρχαρίες που θα θέλουν να λαδώσουν, αυτό δεν διορθώνεται. Τις ανομίες όμως κάποιος δημόσιος λειτουργός (υπάλληλος ή υπουργός) τις υπογράφει. Διορθώνεται πάντως το να πάνε φυλακή και να δημευτεί η περιουσία του υπαλλήλου που "τα πήρε". Αν ο υπάλληλος, ο υπουργός, ο δικαστής αισθανθεί στον λαιμό του την πιθανότητα της λαιμητόμου δήμευσης περιουσίας, απόλυσης, φυλάκισης θα τα πάρει; Και αυτό δεν έγινε... Θα επιμείνω πως ένας επιχειρηματίας μπορεί να έχει πολλά λεφτά ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΜΟΣ. Και το λέω αυτό για να προτεινουμε και κάτι ρεαλιστικό.
Και φυσικά το πιο ουσιαστικό: Κύριοι υπάρχουν χιλιάδες πλέον οικογένιες με παιδιά, δάνεια και υποχρεώσεις που δεν έχουν κανένα εισόδημα. Εγώ ο δημόσιος υπάλληλος θα ζήσω και με τα λιγότερα. Εκείνος τι θα κάνει; Καμία απολύτως προοπτική.
Το να ζητήσει κάποιος από έναν ολόκληρο λαό να αλλάξει σε μία νύχτα τρόπο ζωής είναι παράλογο. Ιδίως όταν αυτός που το ζητάει δεν αλλάζει τον δικό του τρόπο ζωής. Προχθές δέχτηκα επίθεση σε άρθρο μου επειδή επικεντρώθηκα στον τρόπο ζωής των Ελλήνων που γεννούσε φοροδιαφυγή και διαφθορά αφού αν έχεις ανάγκες 3000 € το μήνα και παίρνεις 1500 από κάπου θα τα βρείς: Φοροαποφυγή, μαύρα εισοδήματα, εκπτώσεις που προκύπτόυν από μη απόδειξη. Δεν είναι βεβαια, το αποδέχομαι, αυτή η βασική αιτία του προβλήματος. Όταν ζητάς από κάποιον να αλλάξει τρόπο ζωής πρέπει να δεις ισοκατανομή των θυσιών (π.χ. κύριοι βουλευτές και υπάλληλοι της βουλής...)
Ξημερώνουν άλλες εποχές. Τελειώνει η πολιτική ζωή όπως την ξέραμε. Τι ξημερώνει;