Γράφει ο Μαγια
Νέα παρέμβαση των «γερμανών» της Ελλάδας, εν όψει της σημερινής κρίσιμης για τη χώρα μας συνόδου κορυφής, της ευρωπαικής ένωσης. Εξήντα τρεις έλληνες καθηγητές πανεπιστημίων και απόφοιτοι γερμανικών πανεπιστημίων, απευθύνονται, μέσω της μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδας Süddeutsche Zeitung, στον ακαδημαϊκό κόσμο, τους πολιτικούς, τα ΜΜΕ, την κοινή γνώμη της Γερμανίας και τη γερμανική Κυβέρνηση και ζητούν «να σταθούν και πάλι αλληλέγγυοι στην πολλαπλώς θιγόμενη και ταλανιζόμενη Ελλάδα».
Διαμαρτύρονται για την αδιάλλακτη στάση της γερμανικής κυβέρνησης επισημαίνοντας, πως «η ενδυνάμωση της ελληνικής θέσης στην μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια είναι χρήσιμη για όλους όσοι συμμετέχουν σε αυτή. Αυτό ισχύει και για τη Γερμανία, η οποία συνδιαμορφώνει, σήμερα, ένα σημαντικό μέρος της ελληνικής Οικονομίας». Και τονίζουν ότι, «εάν αφεθεί η Ελλάδα στη μοίρα της, θα .......
διακινδύνευαν πολλές γερμανικές θέσεις εργασίας και επιπλέον θα ρίσκαραν οι γερμανικές τράπεζες εκατομμύρια από τις επενδύσεις τους, όπως χαρακτηριστικά και απερίφραστα προειδοποίησε ο διευθύνων σύμβουλος της Deutsche Bank Γιόζεφ Ακερμαν (SZ, 19.3.10)». Ταυτόχρονα υπενθυμίζουν τις θέσεις των θεμελιωτών της ευρωπαϊκής ενοποίησης, Robert Schuman και Jean Monnet, τον Μάιο του 1950, πως «η Ευρώπη δεν θα δημιουργηθεί από τη μια στιγμή στην άλλη, ούτε ως ένα συνολικό οικοδόμημα. Θα χτιστεί με συγκεκριμένα επιτεύγματα και με την επικράτηση ενός πνεύματος έμπρακτης αλληλεγγύης».
Το πλήρες περιεχόμενο της επιστολής, που απέστειλε στην Süddeutsche Zeitung ο καθηγητής Δημ. Παπαμαντέλλος, εκ μέρους των «γερμανών» της Ελλάδας, έχει ως εξής(μετάφραση του γερμανικού κειμένου):
Εδώ και δεκαετίες παρακολουθούμε τις καλοζυγισμένες αναφορές της εφημερίδας Süddeutschen Zeitung για την Ελλάδα, ιδιαίτερα και τις αναλύσεις και τα σχόλια σχετικά με την σημερινή ελληνική κρίση και την απορρέουσα ανάγκη δράσης εκ μέρους της Γερμανίας και της Ε.Ε..
Αδιαμφισβήτητες είναι οι ευθύνες των τελευταίων Κυβερνήσεων των Αθηνών και της ακόρεστης πελατείας τους για την κακοδιαχείριση των τελευταίων δεκαετιών. Συνυπεύθυνες είναι, επίσης, και διάφορες ομάδες συμφερόντων και ατόμων -φαινόμενο όχι αποκλειστικά ελληνικό- που προχώρησαν σε λαϊκίστικες και ανεύθυνες ακροβασίες, αδύνατο να εκπληρωθούν, πλην όμως με αντίκρισμα στην κάλπη (ψηφοθηρικές υποσχέσεις). Αποτέλεσμα αυτής της τακτικής ήταν η Ελλάδα να αποτελέσει μπαλάκι των διεθνών κερδοσκόπων, οι οποίοι «θρασύτατα στοιχηματίζαν υπέρ μιας χρεοκοπίας της χώρας» (SZ, 27./28.2.2010) με αντανάκλαση και στους εταίρους της Ε.Ε., το ευρώ και την Ε.Ε. συνολικά, κάτι που μας λυπεί βαθύτατα. Μία τουλάχιστον παθητική συνευθύνη φέρει, άλλωστε, και η Ε.Ε. και συγκεκριμένα κάποιοι αρμόδιοί της, οι οποίοι είτε δεν διέθεταν επαρκείς ελεγκτικούς μηχανισμούς είτε παραμέλησαν τη χρήση τους για την εξασφάλιση της εφαρμογής του συμφώνου σταθερότητας, όπως για παράδειγμα κατά την αποδοχή «ωραιοποιημένων» οικονομικών στοιχείων από διάφορες ευρωπαϊκές Κυβερνήσεις (μεταξύ των οποίων και των τελευταίων ελληνικών). Εν τω μεταξύ καταβάλουμε πυρετώδεις προσπάθειες να ανατρέψουμε αυτό το διπλό έλλειμμα.
Επιπλέον, πιέζουν οι πρωταθλητές των εξαγωγών των εξοπλισμών –Γαλλία και ιδιαίτερα η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας– την Ελλάδα για περαιτέρω αγορές οπλικών συστημάτων και την ωθούν βαθύτερα στον «κυκεώνα» του χρέους. «Η προ χρεοκοπίας Ελλάδα ανήκε την περασμένη πενταετία στους πέντε μεγαλύτερους αγοραστές αμυντικού εξοπλισμού του κόσμου» και συμμετείχε με ποσοστό αγοράς 13% (η Τουρκία με 14%) στις γερμανικές εξαγωγές όπλων (SZ, 15.3.!). Εάν οι εξαγωγικές χώρες αντί αυτού συνέβαλαν ενεργά στη διασφάλιση των ελληνικών συνόρων στο Αιγαίο και απέτρεπαν το ενδεχόμενο σύρραξης, θα μπορούσε το έλλειμμα της Αθήνας (καθώς και της Άγκυρας) να μειωθεί κατά αρκετές ποσοστιαίες μονάδες, καθώς όμως αντίστοιχα θα μειώνονταν και τα κέρδη των αμυντικών κολοσσών, αλλά και οι δείκτες απασχόλησης στις χώρες παραγωγής. Σε γενικές γραμμές, η γερμανική εξαγωγική οικονομία κρατεί παραδοσιακά την κορυφαία θέση στην ελληνική αγορά, καθώς και σε τομείς της Φαρμακο-Αυτοκινητοβιομηχανίας και της βιομηχανίας μηχανολογικού εξοπλισμού. Ιδιαίτερα οι δουλειές της ηλεκτροτεχνικής βιομηχανίας (Siemens!) κυλούσαν «καλολαδωμένες»… Παράλληλα, κάποιοι ελληνικοί μεσάζοντες εξασφάλιζαν παχυλές προμήθειες προς όφελος των γερμανικών συμφερόντων και βλάπτοντας το ελληνικό Δημόσιο και τον έλληνα φορολογούμενο. Ο λαός πρέπει τώρα να πληρώσει το λογαριασμό και αποδέχεται κατά πλειοψηφία την αναγκαιότητα μιας πολιτικής για λιτότητα.
Είναι αντιπαραγωγικό – τόσο για τους πληγέντες όσο και για την πιστωτική αγορά –πολλοί κριτικοί να λιθοβολούν το ευρωπαϊκό γυάλινο οικοδόμημα. Ιδιαίτερα στη Γερμανία, φαίνεται ότι ο χαρακτηρισμός των «PI(I)GS (Portugal Irland Italy Greece Spain)» (γουρούνια στην αγγλική) του «έθνους των τεμπέληδων και των απατεώνων» σε ΜΜΕ, σε μπλογκ και σε πολιτικούς κύκλους εξελίσσεται σε ένα καινούργιο σπορ, ενώ ταυτόχρονα στην Ελλάδα αναδύονται τραυματικές μνήμες από τη γερμανική κατοχή του 1941-44, όταν η γερμανική πολιτική της κατοχής ως συνέπεια ενός κοινωνικού στερεότυπου εξελίχτηκε ακόμα πιο κτηνωδώς.
Αν και η Ελλάδα υπέστη από όλους τους κατεχόμενους τις μεγαλύτερες ζημιές σε ανθρώπινο δυναμικό, αλλά και σε υλική υποδομή, οι Έλληνες αναδείχτηκαν πιο συμφιλιωτικοί από όλους τους αντιπάλους στον πόλεμο, όπως π.χ. συμφώνησαν νωρίς, το 1945, στην επιστροφή στην Ελλάδα γερμανικών πολιτιστικών ιδρυμάτων. Παρ’ όλα αυτά η Γερμανική Δημοκρατία επιβαρύνθηκε με τις μικρότερες δυνατές αποζημιώσεις και δεν ενεπλάκη σε καμία δικαστική διαμάχη για το πολεμικό έγκλημα του Εθνικοσοσιαλιστικού κράτους. Όλες οι γερμανικές κυβερνήσεις αρνήθηκαν πεισματικά ακόμα και να συζητήσουν το ενδεχόμενο της καταβολής αποζημιώσεων για τα εγκλήματα της περιόδου του Εθνικοσοσιαλιστικού κράτους. Οι περισσότεροι Γερμανοί απωθούν από το μυαλό τους αυτά τα δυσάρεστα περιστατικά ή παντελώς τα αγνοούν. Διαφορετικά δεν θα μπορούσε να γίνει κατανοητή η λοιδορία των Ελλήνων από κάποια γερμανικά ΜΜΕ. Τα λόγια αυτών των «ανθέλληνων χειραγωγών της κοινής γνώμης» ξυπνούν σε αρκετούς Έλληνες αντιγερμανικά αισθήματα, τα οποία ως τώρα θεωρούσαμε πως ανήκουν στο παρελθόν, με επικίνδυνες συνέπειες.
Οι κάτωθι υπογεγραμμένοι, οι οποίοι εκπροσωπούν και πολλούς άλλους, νιώθουν την Γερμανία και συγκεκριμένα τον γερμανόφωνο ευρύτερο χώρο ως δεύτερη (πνευματική) τους πατρίδα. Και μάλιστα, όταν αυτοί πολλά χρόνια πριν, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια των σπουδών τους και μετά, έχοντας βιώσει και τα προβλήματα κατά τα χρόνια της δικτατορίας 1967 -1974 γνώρισαν την αλληλεγγύη και από πλευράς διακεκριμένων Γερμανών, από τον Mπελ μέχρι τον Μπραντ. Σε ανάμνηση αυτών ξενίζει η σημερινή αποστασιοποιημένη στάση της γερμανικής Κυβέρνησης συνασπισμού CDU-FDP, η οποία κρατά αποστάσεις από κάθε έκφραση ευρωπαϊκής αλληλεγγύης.
Τώρα κάνουμε έκκληση στον ακαδημαϊκό κόσμο, τους πολιτικούς, τα ΜΜΕ, την κοινή γνώμη της Γερμανίας και τη γερμανική Κυβέρνηση, να σταθούν αλληλέγγυοι ξανά στην πολλαπλώς θιγόμενη και ταλανιζόμενη Ελλάδα.
Μια ενδυνάμωση της ελληνικής θέσης στην μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια είναι χρήσιμη για όλους όσοι συμμετέχουν σε αυτή. Αυτό ισχύει και για τη Γερμανία, η οποία συνδιαμορφώνει σήμερα ένα σημαντικό μέρος της ελληνικής Οικονομίας. Εάν αφεθεί η Ελλάδα στη μοίρα, θα διακινδύνευαν και πολλές γερμανικές θέσεις εργασίας και θα ρίσκαραν επιπλέον οι γερμανικές τράπεζες, όπως χαρακτηριστικά και απερίφραστα προειδοποίησε ο διευθύνων σύμβουλος της Deutsche Bank, Γιόζεφ Ακερμαν (SZ, 19.3.), εκατομμύρια εκ των επενδύσεών τους.
Βαρύτερη από κάθε οικονομική ανάλυση είναι αποτιμάται άλλωστε η ένσταση των θεμελιωτών της ευρωπαϊκής ενοποίησης, Robert Schuman και Jean Monnet τον Μάιο του 1950, ακριβώς 5 έτη μετά το πέρας του πολέμου, ότι «η Ευρώπη δεν θα δημιουργηθεί από τη μια στιγμή στην άλλη, ούτε ως ένα συνολικό οικοδόμημα. Θα χτιστεί με συγκεκριμένα επιτεύγματα και με την επικράτηση ενός πνεύματος έμπρακτης αλληλεγγύης».
1. Dipl.-Ing. Emmanuel Agrimakis, Kreta
2. Dipl.-Ing. Gerassimos Alexatos, Berlin
3. Ass. Prof. Dr. phil. Sophia Aneziri, Univ. Athen
4. Dipl.-Ing. Soulis Apostolopoulos, Athen
5. Prof. Dr.phil. Kostas Bourazelis, Univ. Athen, Präsident FB Geschichte/Archäologie
6. Dr.-Ing. Emmanouil Bouzakis, CE.R.T.H., Thessaloniki
7. Prof. Dr.-Ing. Dr. h.c Konstantin-Dionysios Bouzakis, Aristoteles Universität Thessaloniki
8. Prof. Dr. phil. Angelos Delivorrias, Direktor Benaki-Museum Athen
9. Lektor Dr. phil. Stratos Dordanas, Univ. von Westmazedonien
10. Dipl.-Ing. Leonidas Ermilios, Athen
11. Prof. Dr. rer. nat. Emmanuil Frangoulis, Univ. Athen, Präsident FB Biologie
12. Prof. Dr. phil. Christos Hadziiossif, Univ. Kreta / Direktor Mediterranes Forschungsinstitut
13. Prof. Dr. phil. Athanasios Kalpaxis, Univ. Kreta
14. Dipl.-Ing. Nikolaos Karagiannidis, Thessaloniki
15. Prof. Dr. jur. Ioannis Karakostas, Vize-Rektor Univ. Athen
16. Lektor Dr. phil. Evangelos Karamanolakis, Univ. Athen
17. Prof. Dr. phil. Olga Katsiardi-Hering, Univ. Athen
18. Assoc. Prof. Dr. jur. Stavros Katsios, Ionische Universität, Korfu
19. Prof. Dr.-Ing. Theodoros Kermanidis, Universität Patras
20. Prof. Dr.phil. Georgia Kokkorou-Alevra, Univ. Athen
21. Prof. Dr. phil. Varvara Koutava-Delivoria, Univ. Athen
22. Dr. phil. Phaedra Koutsoukou, Athen
23. Dipl.-Ing. Architekt Kostas Kouvelis, Berlin
24. Prof. Dr. rer. nat. Georgios Kostakis, TH Kreta
25. Prof. Dr.-Ing. habil. Dimitris Kosteas, Univ. München
26. Prof. Dr. med. Elias Labiris, Univ. Patras
27. Dipl.-Ing. Odysseus Lambropoulos, Athen
28. Dr. rer. nat. Eleni Lambropoulos-Fleischer, Univ. Forschungsinst. für psych. Hygiene, Athen
29. Dipl.-Ing. Lazaros Lazaridis, Athen
30. Prof. Dr.-Ing. Pavlos Loukakis, Panteion Univ. Athen
31. Ass. Prof. Dr. phil. Kostas Loulos, Univ. Athen
32. Prof. Dr.-Ing. Vasilis Makios, Universität Patras
33. Prof. Dr.-Ing. Dinos Makropoulos, Universität Patras
34. Prof. Dr. Med. Vasilis Makropoulos, Athen
35. Assoc. Prof. Dr. rer. nat. Sophia Mastronikoli, Univ. Athen
36. Prof. Dr. phil. Konstantina Mentzou-Meimari, Univ. Athen
37. Prof. Dr.phil. Marie-Elisabeth Mitsou, LMU München
38. Prof. Dr.-Ing. Panayiotis Nikolopoulos, Universität Patras
39. Dr. med. Dipl. Psych. Irene Oikonomou-Stamatakis, Chefärztin Metropolitan Hospital
40. Dipl.-Ing. Konstantin Pachiadakis, Kreta
41. Prof. Dr.-Ing. Spyros Pantelakis, Universität Patras
42. Dr.-Ing. Spyros A. Papaefthymiou, Athen
43. Prof. Dr.-Ing. habil. Dimitris K. Papamantellos, Universität Patras
44. Dipl.-Ing. Kostas Papanastasiou, Berlin
45. Dr. phil. Nikos Papanastasiou, Univ. Athen
46. Prof. Dr.-Ing. Byron Papathanassiou, Aristoteles Universität Thessaloniki
47. Assoc. Prof. Dr. phil. Grigoris Psallidas, Ionische Universität, Korfu
48. Ass. Prof. Dr. phil. Kostas Raptis, Univ. Athen
49. Dr.-Ing. Georg Rentizelas, Volos
50. Dr. Penelope Schobinger-Papamantellos, ETH Zürich
51. Dr. rer. nat. Kalliope E. Sekeris, Nationales Forschungsinstitut Demokritus, Athen
52. Dr.-Ing. Dionysios Skarmoutsos, Porto Rafti Attika
53. Prof. Dr. phil. Maria A. Stassinopoulou, Universität Wien
54. Dipl.-Ing. Vasilis Tsantiotis, Patras
55. Prof. Dr. jur. Michalis Stathopoulos, ehem. Rektor Univ. Athen
56. Prof. Dr. med. G. Vlachogiannis, Univ. Patras
57. Dr. phil. Stavros Vlizos, Benaki-Museum Athen
58. Dipl.-Ing. Spyros Voudouris, Athen
59. Dr. rer. nat. Evangelia Vretou, Hellenisches Institut Pasteur, Athen
60. Prof. Dr. phil. Georgios Xiropaidis, Univ. Athen
61. Prof. Dr. med. Dr. habil. Nikos Zaboglou, Univ. Frankfurt
62. Prof. Dr.-Ing. Angelos Zachariadis, Aristoteles Universität Thessaloniki
63. Dipl.-Ing. Sakelarios Zervos, Kaly