Γράφει ο Κων/νος Δρακάτος
Το 1985 και μετά από 4, μόλις, χρόνια σοσιαλιστική διακυβέρνησης της χώρας στην βάση των σοσιαλιστικών (;) αρχών του "άλλο ύφος και άλλο ήθος", ο υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών (τίτλος χωρίς…όραμα γι’αυτό τον αλλάξαμε σήμερα) προφανώς ενοχλημένος (τόσο φανερό ήταν;) από την διασπάθιση κοινωνικών πόρων (κοιτά ήθος) είχε ζητήσει με την υπ' αριθμ. 917/20-09-1985 Εγκύκλιό του τα εξής:
"Πρέπει να σταματήσει επιτέλους το απαράδεκτο φαινόμενο που παρατηρείται, να παίρνουν δηλαδή οι "τεχνικοί (μέλη κινητών συνεργείων) αποδοχές ίσες πολλές φορές με του Προέδρου του Αρείου Πάγου "(!) (το θαυμαστικό είναι της εγκυκλίου) χωρίς να προσφέρουν ανάλογο θετικό έργο." και συνεχίζει,
”Για τον Ελληνικό λαό και ιδιαίτερα για τους .......
φορολογουμένους πολίτες, έχει μεγάλη σημασία η διάθεση "των χρηματικών πόρων με περίσκεψη, φειδώ, ορθολογισμό και διαφάνεια... Πρέπει με κάθε τρόπο και "με θυσίες να αποφεύγεται κάθε σπατάλη χρηματικών πόρων...για να επιτευχθεί οπωσδήποτε μείωση "του συνόλου των δαπανών σε ποσοστό τουλάχιστον 25% σε σχέση με το 1985".
Το τι είχαν δει τότε τα μάτια του ανθρώπου αυτού για να γράψει μία τέτοια ”ευανάγνωστη” εγκύκλιο ποτέ δεν θα το μάθουμε, γιατί κανείς δεν θέλει να το ερευνήσει, για λόγους προφανώς κινδύνου βλάβη της...διαφάνειας. Πάντως το κράτος δανειζόταν τόσο όσο χρειαζόταν για να φτάσουμε σήμερα στα… 300 δισ. (περασμένα ξεχασμένα και καλοφάγοτα ;).
Το δικό μας όμως ερώτημα πρέπει να είναι σταθερό και συνεχές: που πήγαν τα 300 δις., με χαρτί και μολύβι, που; Τουλάχιστον ας τους κάνουμε να χάσουν κι’ αυτοί τον ύπνο τους όπως τον χάνουμε κι’ εμείς, που θα πληρώσουμε. Άντε ντε!