Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΟΤΣΗ
Διαρκούς επικαιρότητας το ερώτημα, έχει ιδιαίτερη σημασία στις σημερινές συνθήκες της οικονομικής ασφυξίας για τους πολλούς: Η προκλητική διασπάθιση του δημοσίου χρήματος και ο αθέμιτος πλουτισμός με τσαλαβούτημα στα κρατικά ταμεία είναι δυνατόν να καλύπτονται με το πρόσχημα της «προστασίας προσωπικών δεδομένων»;
Αν ναι, για ποια διαφάνεια μιλάμε και ποια «ανοικτή διακυβέρνηση» ευαγγελίζεται ο Γ. Παπανδρέου;
Θα επικαλεστώ κραυγαλέα παραδείγματα και ευελπιστώ ότι θα υπάρξουν πειστικές απαντήσεις κατά τη σχετική αρχηγική συζήτηση στη Βουλή, που προτείνει ο Αντ. Σαμαράς.
Οταν ο πρωθυπουργός προανήγγειλε τη σύγκληση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών, υπό την προεδρία του Κάρ. Παπούλια, με αποκλειστικό θέμα την καταπολέμηση της διαφθοράς, είχε κληθεί και μίλησε στο υπουργικό συμβούλιο, ως ο καταλληλότερος, υποθέτω, ο Κ. Μπακούρης, πρόεδρος στην Ελλάδα της καλούμενης «Διεθνούς Διαφάνειας».
Οσο τον άκουγαν να τονίζει ότι η αδιαφάνεια είναι η μήτρα της διαφθοράς, θα πρέπει να υπομειδιούσαν οι υπουργοί με κάποια μνήμη, με πρώτο βέβαια τον αντιπρόεδρο γενικών καθηκόντων και θεματοφύλακα της υπουργικής δεοντολογίας(!) Θ. Πάγκαλο.
Διότι πριν από δέκα χρόνια (24-10-2000) ο Θ. Πάγκαλος, ως αρμόδιος υπουργός Πολιτισμού, απαντούσε σε ερώτηση τεσσάρων βουλευτών του ΠΑΣΟΚ ότι η προστασία των προσωπικών δεδομένων(!) δεν επιτρέπει να ανακοινωθεί με τι ποσόν αποζημιώθηκε ο Κ. Μπακούρης, που αντικαταστάθηκε, ως πρόεδρος της Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων, ύστερα από ολιγόμηνη θητεία... Κατά τα δημοσιεύματα της εποχής, η ..............
αποζημίωση ανερχόταν σε 400-450 εκατομμύρια δρχ. (ήτοι 1,2-1,3 εκατ. ευρώ). Γερή «μπάζα», σίγουρα, που σε αφήνει απερίσπαστο, εφ' όρου ζωής, να έχεις «χόμπι» τη... διαφάνεια! Και ασφαλώς «εντός του πλαισίου των συμβατικών υποχρεώσεων», αφού νομοτύπως γίνεται σ' αυτό τον έρμο τόπο το μεγαλύτερο φαγοπότι...
Πιο πρόσφατο το άλλο μεγάλο παράδειγμα: Στις αρχές του 2005, ως αρμόδιος για τα ΜΜΕ υπουργός Επικρατείας, ο Θ. Ρουσόπουλος (ακόμη ένας να διαψεύδει οικτρά μια νιότη που 'λεγε πως θα γινόταν άλλος...) είχε κηρύξει, με τυμπανοκρουσίες και σε συνεργασία με την ΕΣΗΕΑ (με πρόεδρο τον Μαν. Μαθιουδάκη βέβαια, και όχι τον ανεκδιήγητο Π. Σόμπολο), τον πόλεμο στους εξαχρειωμένους δημοσιογράφους (πολυθεσίτες, αργόμισθοι, τρωκτικά μυστικών κονδυλίων κ.ά.) που λυμαίνονταν το δημόσιο ταμείο -εξαγορασμένοι από τις κυβερνήσεις, βεβαίως.
Με συμφωνημένη τη βασική αρχή ότι μόνο μία θέση στον ευρύτερο δημόσιο τομέα μπορεί να έχει κάθε δημοσιογράφος και με φλάμπουρο τη διαφάνεια, ο Ρουσόπουλος έδωσε στη διοίκηση της ΕΣΗΕΑ μία πρώτη δόση μισθοδοτούμενων από το Δημόσιο δημοσιογράφων, με τη διαβεβαίωση ότι ο κατάλογος θα ολοκληρωνόταν και θα ενημερωνόταν τακτικά. Η ΕΣΗΕΑ έδωσε στη δημοσιότητα αυτή την πρώτη λίστα - και έγινε χαμός. Καθ' ότι αναφέρονταν φύρδην-μίγδην ονόματα και αποδοχές εργαζομένων στην ΕΡΤ, το ΑΠΕ και τη Γεν. Γραμματεία Τύπου χωρίς καμιά επεξεργασία, με συνέπεια να μην αποκαλύπτονται οι αργόμισθοι και οι πολυθεσίτες και να καίγονται περισσότερα χλωρά από τα ξερά.
Με προσφυγή δημοσιογράφου, επενέβη, λοιπόν, η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων και επέβαλε (όχι στον υπουργό, αλλά) στην ΕΣΗΕΑ πρόστιμο 5.000 ευρώ!
Ετσι έληξε άδοξα η πρώτη επιχείρηση για διαφάνεια στον δημοσιογραφικό χώρο και τα ποικίλα τρωκτικά παρέμειναν και παραμένουν ασύδοτα, με ασφαλέστερη φωλεά προστασίας την ίδια την ΕΣΗΕΑ - ήδη ακέφαλη, παραταξιακά σπαρασσόμενη, συνδικαλιστικά αδρανή και οικονομικά χρεοκοπημένη...
Πού να ξέραμε τότε ότι ο (και δημοσιογράφος) Ρουσόπουλος, που εμφανιζόταν στο Ζάππειο σαν πολέμαρχος της διαφάνειας στα ΜΜΕ, όχι μόνο δεν έθιγε όσα τρωκτικά του ΠΑΣΟΚ βρήκε στα κρατικά λαγούμια, αλλά και πλούτιζε τις στρατιές τους με εκατοντάδες δικούς του χοντρόκωλους και καλοθρεμμένους. Ιδιαίτερα στην ΕΡΤ, όπου η ευνοιοκρατία και η ρεμούλα οργίασαν.
Παραμονές Χριστουγέννων έσκασε η βόμβα: Τα κανάλια της κρατικής τηλεόρασης αποκαλύφθηκαν από τους «μπλόγκερ» του Διαδικτύου πιο θολά και βρώμικα και από τα ιδιωτικά και με ανάλογο «σταρ σίστεμ».
Εκπληκτος και αγριεμένος ο κοσμάκης, παραδαρμένος από τη φοροεπιδρομή και την αδυναμία ακόμη και να στήσει το γιορτινό τραπέζι, μάθαινε και διέδιδε από στόμα σε στόμα το απίστευτο φαγοπότι των χρυσοκανθάρων στον εύοσμο λειμώνα της κρατικής τηλοψίας: Οι τάδε, καθημερινοί και ακάθεκτοι τιμητές του δημόσιου ήθους, να χουφτώνουν σε ένα μόνο χρόνο όσα θα πάρει σε είκοσι ολόκληρα χρόνια ο οικογενειάρχης δάσκαλος με 15χρονη υπηρεσία. Η χαριτόβρυτη (τρόπος του λέγειν) κυρία να εισπράττει ανερυθρίαστα (από το δημόσιο ταμείο, διάβολε, δηλαδή χώνοντας τα χέρια της στις τσέπες μας) διπλάσια από τον πρωθυπουργό της χώρας. Ο μυστηρίων καθηκόντων «σύμβουλος», με απίθανες αποδοχές, να κοιτάζει αφ' υψηλού τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τους προέδρους των ανώτατων δικαστηρίων και, βεβαίως, τους υπουργούς.
Με γνωστά και άγνωστα ονόματα οι χρυσοκάνθαροι και, αλίμονο, όλου του πολιτικού φάσματος. Με κάποιους πατενταρισμένους «αριστερούς», μάλιστα, να οικειοποιούνται τη δουλειά άλλων δημοσιογράφων της πλέμπας, έναντι πινακίου φακής (ώστε να επιβεβαιώνεται το ρηθέν, να σε φυλάει ο Θεός από δεξιό δάσκαλο και αριστερό εργοδότη). Και οι άνεργοι της ΕΣΗΕΑ να ξεπερνούν πια τους 200 - με κάποιους απ' αυτούς να επιβιώνουν σαν μπογιατζήδες, μπάρμεν και καθαρίστριες...
Στο Διαδίκτυο μόνον αυτές οι πομπές μας. Και όχι στις εφημερίδες. Διότι, κατά την Αρχή Προστασίας των Προσωπικών Δεδομένων, δεν επιτρέπεται καν να στηλιτεύονται δημόσια και όσοι λεηλατούν αναίσχυντα τα δημόσια ταμεία!
Δεν ξέρω αν η διεξαγόμενη ήδη εισαγγελική έρευνα για τη σκανδαλώδη κακοδιαχείριση θα απολήξει και σε ποινικές διώξεις. Είναι ασφαλώς σοβαρό, αλλ' όχι και το πιο σημαντικό. Ολόκληρη η ΕΡΤ είναι ένα χρόνιο πρόβλημα τεράστιο, ακανθώδες και πολύπλοκο. Μια δυσώδης χαβούζα, που όλες οι κυβερνήσεις έβαλαν το χεράκι τους να διευρυνθεί.
Η σημερινή κυβέρνηση της μεγαλοστομίας και των αγαθών προθέσεων, ενθαρρημένη από τη δεδομένη κοινωνική συναίνεση, θα τολμήσει τις αναγκαίες ρήξεις (και με ανθρώπους της) για μια ριζική εξυγίανση;
Μέγα το θέμα και από τα πρώτα στην ατζέντα. Οχι μόνο γιατί η ΕΡΤ είναι μια κακοφορμισμένη χαίνουσα πληγή, νοσογόνος για την κοινωνία. Αλλά και διότι τώρα, που ανακατανέμεται πάλι η «πίτα» στα ΜΜΕ, καραδοκούν οι εξουσιομανείς κερδοσκόποι, που σπρώχνουν σκόπιμα στην απαξίωση και τη χρεοκοπία τη δημόσια ραδιοτηλεόραση, ακριβώς για να πάψει να είναι δημόσια...
πηγή: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ