Ο βαθύς,ο πλατύς ποταμός,
ο ευθύς,ο μακρύς ο γαλάζιος,
της φυλής το ανέσπερο φως
οδηγός ολονών μας και φάρος.
Την Ελλάδα μας πήγες μπροστά,
όταν κάποιοι την πήγαιναν πίσω,
το ουράνιο τόξο ψηλά
κι όλοι εμείς στον αγώνα ξωπίσω.
Τους παλιούς τους καιρούς τους βουβούς,
αψηφούσες με σθένος και θάρρος,
με μπουζούκια με λύρες κι αυλούς,
τραγουδούσες του αγώνα το κάλλος.
Κάθε νότα και μια καμακιά
στα ξενόδουλα μίσθαρνα στίφη,
κάθε νότα και μία γροθιά,
ώσπου ήλθε στο τέλος η νίκη.
Να ΄σαι Μίκη μας πάντα καλά,
της Πατρίδας το χρέος το θέλει,
δεν φοβάται φοβέρα καμμιά
όσο Μίκη ο ήλιος σου φέγγει.
Γιώργος Κανλής.
