
… που γοητεύονται από τις τεράστιες «πειθαρχημένες» ανθρώπινες μάζες και συγκινούνται από τα ρομποτοποιημένα πλήθη …

… που απολαμβάνουν τις ασκήσεις πυκνής τάξεως και τον απόλυτο συγχρονισμό των κινήσεων…

… καθώς και το τόσο προσφιλές στα απάνθρωπα καθεστώτα, βάδισμα της χήνας.
(Άλλωστε και τα καθεστώτα αυτά, παρά φύσιν καθεστώτα είναι.)


αφού η εκμάθηση αυτού του παρά φύσιν βαδίσματος της χήνας, απαιτεί εξάσκηση σε βηματισμό με ξηλωμένες τις σόλες από τις αρβύλες…

γιατί η εκπαίδευση στο βάδισμα της χήνας περιλαμβάνει δυο μεθόδους.
i) Τη μέθοδο της «ξηλωμένης σόλας» την είδαμε παραπάνω.
ii) Εδώ βλέπουμε ένα μέρος της δεύτερης μεθόδου που δεν είναι και τόσο αστεία.


Με το σκοινί δεν γίνεται σωστή δουλειά.
Κανονικά θα έπρεπε να στήσουν ένα όπλο στη μύτη του πρώτου στρατιώτη και να πυροβολούν φροντίζοντας το βλήμα να περάσει «ξυστά» από τις μύτες όλων αυτών των δυστυχισμένων παιδιών.
Ε! δεν χάθηκε δα κι κόσμος για καναδυό μύτες.

Οι καρφίτσες στο λαιμό «βοηθούν» τον δυστυχισμένο στρατιώτη να παραμένει «καμαρωτός» μετά από τα εξαντλητικά γυμνάσια ενώ ο σταυρός στην πλάτη εξασφαλίζει τη διαταγή «όρθιο το κορμί - έξω το στήθος - μέσα η κοιλιά». (και που να τη βρουν την κοιλιά οι φουκαράδες)


Ασφαλώς κάποτε φτάνουμε στα όρια των σωματικών και των ψυχικών αντοχών αλλά αυτό δεν έχει σημασία.
Προέχει το γόητρο του ΚΡΑΤΟΥΣ. Κι αν ακούσετε τίποτε για αυτοκτονίες μη δίνετε σημασία. Προπαγάνδα των πολιτικών αντιπάλων είναι. Άλλωστε πάντα υπάρχουν οι παράπλευρες απώλειες. Έτσι κι αλλιώς αυτοί που αυτοκτονούν είναι «αδύνατοι χαρακτήρες».
Ευθύλογος