Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά
Θολή μας «πρασινοχρονιά»!
Κι αρχή «καλός» μας χρόνος…
Στ’ αρχοντολόι οι χαρές
Και στο λαό ο πόνος!
Σα ζωντανά ν’ αναμασούν
Τα ίδια παραμύθια
Και ο λαός να γεύεται
Της πίκρας την αλήθεια…
Τ’ άδικο να νομοθετούν,
Το δίκιο να το πνίγουν
Και τ’ άδικα συμφέροντα
Διόλου να μην τα θίγουν….....
Κι όσα αυτοί αρπάζουνε,
Άνευ ορίων και όρων
Απ’ το λαό να εισπράττουνε,
εν ονόματι, των φόρων…
Αυτοί να τρων να πίνουνε
Κι άσωτα να σκορπάνε
Και τα κοπάδια του λαού
Να…«πρασινοπεινάνε»!
Όπως στα προηγούμενα
Τα χρόνια τα…«γαλάζια»
Της αρπαγής μας έδερναν
Αγιάζια και χαλάζια…
Κύριε, να σ’ ανάψουμε
Από καρδιάς λαμπάδα
Να σώσεις το φτωχό λαό,
Τη δύσμοιρη Ελλάδα,
Απ’ την ορμή, που μαίνεται,
Της άγριας καταιγίδας
Απ’ τα νέφη της πράσινης,
Μα και της μπλε ακρίδας…
Παπα-Ηλίας