Γράφει ο Τριαντάφυλλος Καρατράντος
Μπαίνουμε στη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα. Η πρώτη δεκαετία ήταν τόσο έντονη και συμπιεσμένη, σε χρόνο και γεγονότα, που μοιάζει με ξεχωριστό αιώνα. Αν ψάχναμε να βρούμε τα δύο κύρια χαρακτηριστικά της πρώτης δεκαετίας, αυτά ήταν ο φόβος και η τεχνολογική έξαρση.
Ο φόβος από την τρομοκρατία, από την κλιματική αλλαγή, από τις πανδημίες, από τη φτώχια, από τη μετανάστευση δημιούργησε αβεβαιότητα, ενεργοποίησε την ατομικότητα και τα συντηρητικά αντανακλαστικά.
Η τεχνολογική έξαρση ήταν το συνώνυμο της προόδου, αλλά παράλληλα συντέλεσε στην αστάθεια και στη ρευστότητα.
Η έννοια κλειδί ήταν η αλληλεξάρτηση. Το άνοιγμα, κύριο χαρακτηριστικό της παγκοσμιοποίησης, η κατάργηση με άλλα λόγια του χώρου και του χρόνου, μας έφερε αντιμέτωπους με την αστάθεια. Αυτή καλούνται να διαχειριστούν οι κυβερνήσεις, αλλά αυτή καλούμαστε να διαχειριστούμε και εμείς στην καθημερινότητα μας.
Η κυκλικότητα ήταν η κίνηση που μας χαρακτήρισε, κυκλικότητα κεφαλαίου, κυκλικότητα ανθρώπων, κυκλικότητα υπηρεσιών. Η κυκλικότητα όμως αυτή είχε και σοβαρές ατέλειες, οι οποίες έγιναν κατανοητές με τον πιο σκληρό τρόπο και την οικονομική κρίση.
Η άσκηση της εποχής μας είναι ο τετραγωνισμός της κυκλικότητας και η αναζήτηση της σταθερότητας. Αυτό είναι το στοίχημα του 2010, η σταθερότητα, αυτή θα μπορέσει να γεννήσει την ελπίδα και το όραμα και να περιορίσει τα υπερεθνικά πετάγματα της πεταλούδας.