σηκώσανε ανάστημα
τα δόλια τ ανθρωπάκια,
και δείξαν με το δάχτυλο
πλανήτες κι αστεράκια
νομίζανε πως θάφτανε
μ αδύναμους τους ώμους
το σύμπαν να υποτάξουνε
φύση, αρχές και νόμους
μέσα στ απέραντο κενό
προσθέσαν το δικό τους,
καθώς ανέβασαν ..........
ψηλά
το θλιβερό ΕΓΩ τους
προπέτικα θηλαστικά
σταθήκατε στα πόδια,
και στις ψυχές ορθώσατε
μα και στο νού εμπόδια
η φύση ειναι δυνατή
και σεβασμός της πρέπει,
κι αν δεν αλλαξετε μυαλά
ξέρει να καταστρέφει
γιαυτό τα μάτια χαμηλά
στο χώμα που πατάτε,
θα φύγει απ τα πόδια σας
και θα παραπατάτε
Μαράκος
