Γράφει ο Πάσχος ΜανδραβέληςΔύο συμπεράσματα συνάγονται από την τοποθέτηση και την παύση του ειδικού γραμματέα Αποκρατικοποιήσεων. Το πρώτο είναι ότι παρά τις ειρωνείες, οι πολιτικές πεποιθήσεις εκείνων που επελέγησαν από τη διαβόητη διαδικασία των βιογραφικών δεν έπαιξαν ρόλο. Τουλάχιστον όχι σε όλες τις περιπτώσεις. Το δεύτερο είναι ότι οι «φίλοι» του Facebook δεν είναι και τόσο φίλοι.
Ο κ. Ανδρέα Κουτούπης είναι μέλος της Νέας Δημοκρατίας και είχε εκλεγεί με το ψηφοδέλτιό της στο Οικονομικό Επιμελητήριο της Ελλάδας. Ηταν επίσης ένας από τους 28.000 που κατέθεσαν βιογραφικό για μια θέση γενικού ή ειδικού γραμματέα. Είχε τα τυπικά προσόντα και τοποθετήθηκε στη θέση του ειδικού γραμματέα Αποκρατικοποιήσεων.
Μέχρι εδώ καλά και μόνο αγκάθι ήταν η συνήθης γκρίνια των κομματικών, του στυλ «να, εμείς που αγωνιστήκαμε, για να παίρνουν δεξιοί τις θέσεις». Το πρόβλημα όμως ήταν όσα έγραψε ο κ. Κουτούπης στην προσωπική του σελίδα στο Facebook. Εκεί, ο κ. Κουτούπης έγραψε διάφορα χουλιγκανικά του στυλ «ΠΑΣΟΚΟΙ, ξεκινάει περίοδος μεγάλης κονόμας, τα λαμόγια τρίβουν τα χέρια τους…» ή «Με το ΠΑΣΟΚ όλα θα γίνονται με διαφάνεια… Θα κονομήσουμε… Γουστάρω πολύ». Κάποιος καλοθελητής πήρε αυτές τις συζητήσεις και τις έστειλε στην ηλεκτρονική εφημερίδα Zougla. gr. Δημοσιοποιήθηκαν και η κυβέρνηση ανακάλεσε τον διορισμό του.
Πολλοί -και δη στελέχη του ΠΑΣΟΚ που δεν βλέπουν με καλό μάτι τη διαδικασία- μπορεί να αναρωτηθούν: «Καλά δεν ήλεγξαν τις σελίδες του στο..........
Facebook, πριν τον τοποθετήσουν;». Η απάντηση είναι προφανώς «όχι», αλλά θα χρειαζόταν μια επιχείρηση ελέγχου χιλιάδων σελίδων σε δεκάδες τόπους κοινωνικής δικτύωσης. Για να δει τρίτος τη σελίδα κάποιου στο Facebook πρέπει 1) να κάνει αίτηση «φιλίας» και 2) να γίνει αποδεκτός από τον κάτοχο της σελίδας. Αυτό σημαίνει ακόμη μεγαλύτερη καθυστέρηση στην επιλογή, αφού μπορεί να είναι χιλιάδες οι υποψήφιοι με τα τυπικά προσόντα και με σελίδες στο Facebook ή άλλους δικτυακούς τόπους (σ. σ.: υπάρχουν εκατοντάδες ηλεκτρονικά φόρουμ συζητήσεων).
Το δεύτερο που πρέπει να καταλάβουμε είναι ο ημιδημόσιος χαρακτήρας των νέων εργαλείων κοινωνικής δικτύωσης τύπου Facebook. Ναι μεν οι σελίδες θεωρούνται ιδιωτικές, και πρέπει ο κάτοχος να σου επιτρέψει να τις δεις, αλλά η συνήθης πρακτική των χρηστών είναι να δίνουν την άδεια σωρηδόν. Εκτός αυτού ένας κάτοχος της άδειας στη σελίδα κάποιου μπορεί να αναδημοσιεύει τα περιεχόμενά της, εκτός αν ο «ιδιοκτήτης» της σελίδας το απαγορεύσει προσαρμόζοντας κατάλληλα τις ρυθμίσεις. Στην ουσία, δηλαδή, η συντριπτική πλειονότητα των σελίδων του Facebook είναι δημόσιες, από επιλογή ή αδιαφορία των κατόχων. Από τη στιγμή δε που αυτές οι συζητήσεις βλέπουν το φως της δημοσιότητας γίνονται de facto δημόσιες.
Η περιπέτεια αυτή μας δείχνει ότι ακόμη κι αν κερδηθεί το στοίχημα της αποκομματικοποίησης των θέσεων ευθύνης (στην περίπτωση του κ. Κουτούπη κερδήθηκε) η νέα εποχή ηλεκτρονικής δικτύωσης έχει άλλες προκλήσεις που πρέπει να συζητηθούν και να αντιμετωπιστούν. Αυτή είναι η πρώτη· σίγουρα θα ακολουθήσουν κι άλλες. Το σημαντικό, όμως, είναι ότι το βήμα έγινε, παρά τη λυσσαλέα αντίδραση των κομματικών. Τώρα πρέπει και να ρυθμιστεί και σε «λεπτομέρειες» αυτού του τύπου...
Πάσχος Μανδραβέλης