«Δεν τραγουδώ επειδή μου αρέσει να τραγουδώ ή επειδή έχω καλή φωνή. Τραγουδώ επειδή η κιθάρα μου έχει αισθήματα και λογική...» Στίχοι από τραγούδι που έγραψε λίγο πριν από το πραξικόπημα του δικτάτορα Πινοσέτ εναντίον του Σαλβαδόρ Αγιέντε, του Πρώτου Μαρξιστή Προέδρου της Χιλής.
Χιλιανός, ποιητής, θεατρικός σκηνοθέτης, τραγουδιστής, και πολιτικός ακτιβιστής μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Χιλής. Δείτε τον σε βίντεο
http://www.youtube.com/watch?
http://www.youtube.com/watch?
http://www.youtube.com/watch?
http://www.youtube.com/watch?
Το 1970 ο Μαρξιστής Σαλβαδόρ Αγιέντε εκλέγεται Πρόεδρος της Χιλής. Το σύνθημα που δονεί την ατμόσφαιρα είναι γνωστό στην Λατινική Αμερική από παλιά και δείχνει διαχρονικό: EL PUEBLO UNIDO, JAMAS SERAS VENCIDO. Δηλαδή Λαός ενωμένος ποτέ νικημένος. Ακούστε το από τους Quilapayun, συγκρότημα άρρηκτα συνδεδεμένο με την εποχή εκείνη και τον Σαλβαδόρ Αγιέντε: http://www.youtube.com/watch?
Ο άνθρωπος που ονομάστηκε Ο Τραγουδιστής της Νίκης και δίνει τον μουσικό τόνο σε αυτό το σύνθημα είναι ο τραγουδοποιός Βίκτορ Χάρα (Victor Jara), ο οποίος συνέδεσε με έναν μοιραίο τρόπο τη ζωή του, με την παρουσία του Σαλβαδόρ Αγιέντε στη Χιλή.
Ένας σπουδαίος τραγουδοποιός, συνειδητοποιημένος πολιτικά, τραγούδησε για τα βάσανα του λαού, ένα δυναμικό μέλος του ............
Nueva Cancion, ενός πολιτικού- μουσικού ρεύματος που περιελάμβανε τους πιο ριζοσπαστικούς Χιλιανούς μουσικούς.
Tάχθηκε στο πλευρό του Αγιέντε, συμμετέχοντας στις περιοδείες του (μαζί με τον Πάμπλο Νερούδα), δίνοντας συναυλίες απ άκρου εις άκρο στη Χιλή.
Τα τραγούδια του Jara εκφράζουν τους απλούς ανθρώπους τις Χιλής. Μέσα από αυτά μπόρεσε να εκφράσει τις πολιτικές του ιδέες. Είχε μια μεγάλη αγάπη για την εργατική τάξη. Λόγω της μεγάλης αγάπης για την χώρα του τα τραγούδια του επιτίθονταν ενάντια στις αδικίες στην κοινωνία και τα πολιτικά σκάνδαλα. Στον Jara οφείλεται κατά ένα μεγάλο μέρος η μουσική μεταρρύθμιση γνωστή ως nueva cancion (νέο τραγούδι).
Στις 11 Σεπτεμβρίου Από την πόλη Βαλπαραισο ξεκινάει μια ύποπτη κίνηση στρατιωτικών. Σύντομα όμως η κίνηση δείχνει πεντακάθαρη. Είναι πραξικόπημα. Ο Πρόεδρος Αγιέντε μετά από 3 χρόνια θητείας (μέσα στα οποία προχωράει σε αναδιανομή της γης προς όφελος των οικονομικά αδυνάτων και κρατικοποιεί όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις και τις τράπεζες της χώρας) βρίσκεται αντιμέτωπος με την δυσκολότερη στιγμή της θητείας του. Τα περιθώρια αντίδρασης είναι μηδαμινά. Η Προεδρική κατοικία, η Μονέδα είναι περικυκλωμένη από στρατιωτικούς που ανοίγουν πυρ εναντίον της. Ο Σαλβαδόρ Αγιέντε απευθύνει το τελευταίο του μήνυμα προς τον Χιλιανό λαό και μετά αυτοκτονεί.
Την ημέρα του πραξικοπήματος ο Βίκτορ Χάρα συνελήφθη. Οι σύντροφοι του που σώθηκαν από αυτον τον εφιάλτη, λένε ότι ούτε στιγμή δεν νοιάστηκε για τη δική του ζωή. Μοναδική του έγνοια ήταν η κατάσταση των συντρόφων του.
Μεταφέρθηκε μαζί με άλλους στο Στάδιο του Σαντιάγο, εκεί που λίγο καιρό πριν τραγουδούσε για τον Αγιέντε και τη Δημοκρατία, τώρα πια τόπο μαρτυρίου και σφαγής ανθρώπων.
Τον βασάνισαν, του έσπασαν τα χέρια, (άλλοι υποστηρίζουν ότι του τα έκοψαν) για να μην μπορεί να παίζει πλέον την κιθάρα του και να εμψυχώνει τους συντρόφους του. Όμως εκείνος δεν πτοήθηκε και για ακόμη μια φορά με δύναμη τραγούδησε το τραγούδι της Λαϊκής Ενότητας και τότε οι εκτελεστές του Πινοσέτ τον γάζωσαν με 44 σφαίρες. Τo πτώμα του μεταφέρθηκε σε ομαδικό τάφο.
Το μόνο που έμεινε από αυτή την ιστορία είναι ένα μισοτελειωμένο ποίημα που ο Χαρα έγραψε σε ένα βρώμικο κομμάτι χαρτιού κατά τις ημέρες της κράτησης του και του βασανισμού του. Ένας από τους δολοφόνους του Βίκτωρ Χάρα ήταν ο Χοσέ Αδόλγο Παρέδες Μάρκες που συνελήφθη σαν ένας από τους δράστες του στυγερού εγκλήματος (το έγκλημα ήταν συλλογικό). Υπήρξαν επιτέλους μάρτυρες, που αναγνώρισαν τον πρώην στρατιωτικό σαν ένα από τους συμμετέχοντες σε εκτελεστικά αποσπάσματα σε βάρος Χιλιανών αγωνιστών.
Το Στάδιο που δολοφονήθηκε, στην 30η επέτειο από το πραξικόπημα Πινοσέτ, μετονομάστηκε σε Βίκτωρ Χάρα. Την Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2009 ξεκίνησε στο Σαντιάγκο της Χιλής, ένα τριήμερο μνήμης αφιερωμένο στον Μεγάλο Τραγουδιστή, και χθες έγινε επίσημα ξανά η κηδεία του, αφού τα οστά του βρέθηκαν σε ομαδικό τάφο τον Ιούνιο. Επικεφαλής ήταν η Βρετανίδα γυναίκα του Τζόαν Τέρνερ Χάρα.
Η Τελετή και επικεφαλής της η γυναίκα του Τζόαν