Η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ μετά από πολύωρη συνεδρίαση, αποφάσισε, υπό τη δαμόκλειο σπάθη της διάλυσης, να εγκρίνει τη δημιουργία μίας συλλογικής συμμαχίαςΣε μια κρίσιμη συνεδρίασή της, η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ συναίνεσε στη συγκρότηση μίας συλλογικής ηγεσίας, όπως (εξαναγκάστηκε) να προτείνει η Κουμουνδούρου για να αποφευχθεί η διάσπαση
Και ενώ μέχρι εκείνη τη στιγμή ο Συνασπισμός έδειχνε αποφασισμένος να φτάσει μέχρι τα άκρα στην απόφαση του να διατηρηθεί ο Αλέξης Τσίπρας στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, οι απειλές για αυτόνομη καθόδου των συνιστωσών λειτούργησε συσπειρωτικά, και η πρόταση να είναι αρχηγοί και οι έντεκα εκπρόσωποι της συμμαχίας , έγινε δεκτή.
Στη συνέχεια η πρόταση πέρασε στα χέρια της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΝ για να εγκριθεί. Πράγμα που συνέβη, μετά από μεγάλες αψιμαχίες και αντιρρήσεις. Ο Αλέκος Αλαβάνος διατύπωσε αντιρρήσεις αλλά υπό το εκβιαστικό καθεστώς της διάλυσης, την αποδέχτηκε ως «κακή λύση».Πάντως, ο κ. Αλαβάνος δεν ξεκαθάρισε το ρόλο που επιφυλάσσει για τον εαυτό του στην προεκλογική περίοδο και όπως έλεγαν κύκλοι προσκείμενοι στον ίδιο, τις επόμενες μέρες θα ξεκαθαρίσει ο ίδιος τις προθέσεις του. Η τελική απόφαση του Αλέκου Αλαβάνου να δεχτεί τη συλλογική ηγεσία που πρότεινε ο Συνασπισμός, ήταν και το κίνητρο για τις συνιστώσες να δεχτούν τη πρόταση του, πράγμα που έγινε αργά το βράδυ.
Η δραματική απόφαση του Συνασπισμού να θυσιάσει τον Αλέξη Τσίπρα, έχει βέβαια ως πρόφαση την ενότητα, αλλά τον σημαντικό ρόλο έπαιξε ο εκλογικός νόμος που θεωρεί ως κοινοβουλευτικό κόμμα τον ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι, σε περίπτωση διάσπασης, ο προεκλογικός χρόνος και η κρατική χρηματοδότηση θα πηγαίνανε όλα στον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ο Συνασπισμός (αν και είναι το 90% του ΣΥΡΙΖΑ) θα αντιμετωπιζόταν σαν οποιοδήποτε άλλο εξωκοινοβουλευτικό κόμμα, με ασήμαντο τηλεοπτικό χρόνο κα ι χωρίς ένα ευρώ χρηματοδότηση από τα κρατικά ταμεία.