Είναι πρόκληση να τα διαβάζεις. Και ύστερα να ακούς το κήρυγμα για όσα λείπουν στο κράτος, τους Ελληνες που πρέπει να συνεισφέρουν, την κρίση, τους φόρους... Διακοπές ήμουν, εποχή που διαβάζω ακόμη και τη στήλη των φαρμακείων στις εφημερίδες, σχεδόν αποστήθισα τα εισοδήματα κάθε βουλευτή. Τις μετοχές των υπουργών, τα έσοδα των συζύγων, τα ακίνητα, τα εξοχικά, τα αγροτεμάχια, τα αυτοκίνητα...
Φούσκωνα και ξεφούσκωνα για τα διαμερίσματα στις Βρυξέλλες, στο Λονδίνο και το Παρίσι, τις καταθέσεις σε δολάρια και λίρες Αγγλίας των υπουργών και θυμόμουν το στομφώδες ύφος και την εγωπάθειά τους σε κάθε φοροεισπρακτική καταιγίδα που μας έρχεται.
Και ύστερα επέστρεψα στην Αθήνα και σαν να μην έφτανε η ζέστη της, ήρθε πάλι ο ταχυδρόμος που δεν χτυπάει τελικά μόνο δυο φορές, όπως ήθελε ο Τζέιμς Κέιν στο μυθιστορήματα του και ο Τάι Γκαρνέτ στη ταινία. Ο δικός μου -και δεν είμαι η μόνη- ήρθε και ξανάρθε για το εκκαθαριστικό της εφορείας, ύστερα για την έκτακτη εισφορά που αισθάνομαι χαζή που την πλήρωσα όπως κάθε φορά που εκβιάζομαι να πληρώνω τη συνάφεια της εφορίας για εκκρεμότητες που δεν έχω, μόνο και μόνο γιατί το κράτος κάνει επιδρομές στην τσέπη μας όταν είναι άδειες οι δικές του.
Ο ταχυδρόμος έρχεται πάλι, φέρνει χαλαρά τα βάρη της ........
ΔΕΗ, του ΟΤΕ, το λογαριασμό του νερού που ο δικός μου δήμος εκδίδει κάθε τέσσερις μήνες και πελαγώνω καλοκαιριάτικα ακούγοντας την τηλεοπτική απειλή για τα χειρότερα.
Μια χώρα που ακόμη δεν ξεκαθάρισε τους δικούς της λογαριασμούς και χρέη για τη σχέση των εκπροσώπων της με τη Siemens και το Βατοπέδι, καλεί τους πολίτες της να μοιραστούν τα βάρη. Μιλάει για υποχρεώσεις. Καμία υποχρέωση από εκείνους που κυβερνούν και τους άλλους που κυβέρνησαν πριν απ’ αυτούς και έφτιαξαν από κοινού ένα κακά οργανωμένο κράτος χωρίς υποχρεώσεις.
Παραφράζοντας το «Επάγγελμα: Πόρνη» της Λιλής Ζωγράφου, είμαι πια βέβαιη πως μία είναι η εργασία. Επάγγελμα πολιτικός. Ποιος θα τους πει πώς τα έβγαλαν; Στη δική τους περίπτωση ισχύει το «εγώ με την αξία μου κι όχι με ξένες πλάτες».
ΠΗΓΗ