Γράφει ο Τριαντάφυλλος Καρατράντος
Είμαι σίγουρος πως όλοι θυμάστε την ταινία «Νόμος 4000», την ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη που αναφερόταν στον αστικό μύθο μία παλαιότερης εποχής, στο μύθο του teddy-boy. Τα χρηστά ήθη, της τότε Ελληνικής κοινωνίας, ένιωθαν να απειλούνται από τον κωλοπαιδαρισμό, την αλητεία. Ο εφιάλτης των γονιών ήταν το παιδί τους να γίνει teddy- boyς. Μία ολόκληρη κοινωνία είχε ανάγκη το κωλόπαιδο για να προσδιοριστεί, για κάθε κωλόπαιδο υπήρχε το αντίθετο του, το πρότυπο, το νοικοκυρεμένο παιδί που υπάκουε πιστά στην οικογένεια του και δεν αμφισβητούσε τίποτα, δούλευε και δεν ονειρευόταν, περίμενε να παντρευτεί με προξενιό αυτή που θα επέλεγε η αγία οικογένεια. Μπορεί να μην χαιρόταν, όπως οι άλλοι νέοι, και πολλοί από τους teddy boys, οι οποίοι δεν ήταν όλοι κλέφτες, καβγατζήδες, αλήτες και πεφτάκηδες, όπως επίτασσε ο αστικός κοινωνικός μύθος, αλλά δεν ήταν teddy-boyς, δεν ντρόπιαζε την οικογένεια του, δεν προσέβαλε τα χρηστά ήθη και δεν απειλούσε την κοινωνία.
Τι αξίζει να κρατήσουμε από αυτή την αναφορά; Δύο πράγματα. Πρώτον, τη ροπή της Ελληνικής κοινωνίας στη γενίκευση και την μαζική κατηγοριοποίηση και δεύτερον, τον τρόπο με τον οποίο δημιουργείται μια ταυτότητα, και παράλληλα προβάλλεται ως η κρατούσα, η ορθή.
Ο εφιάλτης του σήμερα, η απειλή για τη συνοχή της κοινωνίας και τη δημοκρατία μας είναι ο μπαχαλάκιας. Αυτός δεν ρίχνει γιαούρτια, όπως ο .........
teddy boyς, αλλά πέτρες και μολότοφ, ήρθε από κάποια πλευρά της Ελλάδας το Δεκέμβριο για να βρει ευκαιρία να σπάσει και να προβεί σε βανδαλισμούς, δεν έχει πολιτική σκέψη είναι απλώς ένα ακόμη κωλόπαιδο έξω από τη φυλακή.
Έτσι είναι, όποιος διαδηλώνει είναι αλήτης και μπαχαλάκιας. Ψάχνει αφορμή για πλιάτσικο και είναι υποκινημένος από το ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έχει το δικαίωμα να διεκδικήσει το όνειρο του για μία καλύτερη Ελλάδα, δεν έχει το δικαίωμα να αμφισβητήσει το μέλλον που του φτιάχνουν, δεν έχει το δικαίωμα να βγει στους δρόμους και να φωνάξει για την κάθε λογής αδικία. Είναι μπαχαλάκιας, και αν τυχόν τολμήσει και διαδηλώσει, τότε ή θα τον πλακώσει η ζαρντινιέρα ή θα τον αναλάβει η κρατική καταστολή και με συνοπτικές διαδικασίες θα βρεθεί στο κελί.
Αν τυχόν, όπως ο Θοδωρής Ηλιόπουλος, ένοχος εσχάτης προδοσίας καθώς πήρε μέρος στα Δεκεμβριανά των νέων, κάνει απεργία πείνας γιατί νιώθει το άδικο να τον καταπλακώνει στο υγρό κελί, την ώρα που οι συνομήλικοι του οι apolitique λιάζονται στις παραλίες της Μυκόνου, ο νοικοκύρης απαντά, ας φάει αν δεν θέλει να πεθάνει.
Για αυτό σου λέω παιδί μου, πρόσεξε μην γίνεις μπαχαλάκιας, δεν πειράζει που δεν θα διεκδικήσεις τα όνειρα σου, δεν πειράζει που δεν θα αγωνιστείς για το δικό σου αύριο, δεν πειράζει που θα συμβιβαστείς, τουλάχιστον θα είσαι νοικοκύρης, δεν θα είσαι μπαχαλάκιας.