Γράφει ο Κωνσταντίνος ΛούσιοςΟμολογω πως ειμαι κάπως παρωχημενος..
Στα χρόνια μου, το να ασχολεισαι με τήν πολιτική καί γενικώτερα με τα κοινά,
εσημαινε , κατ αρχήν θυσιες, αν ανηκες μάλιστα στόν λεγόμενο Δημοκρατικό χώρο,
Επρεπε, νασαι προτυπο.
Ηταν καθηκον , για καθε αριστερό. Οπως , ας πουμε ο κ. ΧΡΥΣΟΧΟΙΔΗΣ...
Διαβάζω σημερα , σε μεγάλη, κυριακάτικη, εφημεριδα, πως ο ως ανω ....συντροφος,
παει λέει, γιά τέταρτο Στεφάνι...
Κάι μαλιστα, η παρα πανω εφημερίδα, αγιογραφοντας τον,αφου επιασε , και την 17 Νοέμβρη,μας συμβουλευει πως δεν πρεπει να τον κριτικάρουμε αρνητικά, γιά τον βίο και την πολιτεία του,γιατι δεν εχει καμία σημασία, τι ειναι η τί κάνει ο ......οιοσδήποτε πολιτικός, στην ...ιδιωτική του ζωή
Εγώ θυμαμαι , στά νιάτα μου, αν πίναμε κάνα μπουκάλι μπυρα παρα πανω, τά κρυβαμε κατω απ τό τραπέζι, για να μη σχολιαζει, αρνητικά ο " κόσμος ''...
Τότε, ο " κόσμος"" δεν ηταν " δεδομένος"
Τώρα, ομως ολοι ", δεδομένο¨" τον θεωρουν.
Αλλά εγώ , ο παρωχημένος, θα επιμένω νά αναρωτιεμαι...
Μέ τεσσερα στεφάνια στο κεφάλι σου,
Πόσος καιρός σου μενει, να ασχοληθεις με τά προβλήματα, του " Λαου " σου???