Γράφει ο Ερρίκος ΜπαρτζινόπουλοςΑφού είναι το «ισχυρό χαρτί» όπως λένε και ο «καταλληλότερος» στα μάτια της κοινής γνώμης, αφού επικοινωνιακά είναι «χαρισματικός» και υπερέχει συντριπτικά του αντιπάλου του, αφού, όπως διατείνονται από το κόμμα του, απολαύει της εμπιστοσύνης της πλειοψηφίας της κοινής γνώμης, κι αφού και θέσεις και πρόγραμμα έχει, ενώ ο αντίπαλός του μόνο συνθήματα έχει να αντιπαρατάξει, τότε για ποιο λόγο αποφεύγει ο Κ. Καραμανλής, ως ο διάβολος το λιβάνι, να αντιπαρατεθεί σ' ένα ντιμπέιτ με τον Γ. Παπανδρέου;
Κανονικά διαφορετικά θα έπρεπε να γινόταν. Ο Καραμανλής είναι εκείνος που πασχίζει απεγνωσμένα να κλείσει τη δημοσκοπική ψαλίδα και, κατά συνέπεια, αυτός θα έπρεπε να επιζητεί την αναμέτρηση ή καθετί άλλο που θα μπορούσε να τον βοηθήσει στον στόχο του. Αλλά δεν το κάνει. Και άλλη εξήγηση πέρα από το γεγονός ότι φοβάται δεν μπορεί να υπάρξει.
Δικαιολογημένος είναι, άλλωστε, ο φόβος του. Ασχετα από τις εντυπώσεις που ο ίδιος και ο προπαγανδιστικός μηχανισμός του επίμονα καλλιεργούν, ξέρει καλά πόσο περιορισμένες είναι οι δυνατότητές του σε ....... Από την εποχή της παντοδυναμίας του υποστήριζα ότι ο Κ. Καραμανλής ταιριάζει ιδανικά στην αποστροφή του «Γέρου» για τον στρατηγό Γρίβα ότι «δοξάστηκε κρυπτόμενος και γελοιοποιήθηκε εμφανιζόμενος». Γι αυτό και πέντε χρόνια παπαγαλίζει τις ίδιες κοινοτοπίες, γι αυτό και κρύβεται κάθε φορά που τα πράγματα δυσκολεύουν, γι αυτό και καταφεύγει σε επικοινωνιακά τεχνάσματα και δεν τολμά να αναμετρηθεί ουσιαστικά με τα προβλήματα και τους αντιπάλους του. Και γι αυτό και (ξανα)κρύβεται πίσω από παπαγαλάκια. Μια ζωή αυτό έκανε. Επί πέντε χρόνια στα διορισμένα, καλοπληρωμένα ή ποικιλοτρόπως ευεργετημένα τηλεοπτικά παπαγαλάκια είχε εναποθέσει την προστασία του. Ετσι συνήθισε κι έτσι κάνει. Μόνο που τώρα πια τα παπαγαλάκια, όλων των ειδών, μόνο θυμηδία προκαλούν.
μια προσωπική αντιπαράθεση θέσεων, ιδεών και αρχών. Απόδειξη η προχθεσινή γελοιότητα να στηρίξει ολόκληρη ομιλία στο δίλημμα «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα», επειδή δεν ήξερε ότι η φράση είναι του Μαρξ και ακούγοντας τον Γ. Παπανδρέου να την ξεστομίζει έσπευσε να του αποδώσει την πατρότητα και να την ερμηνεύσει με τον βλακώδη τρόπο που την ερμήνευσε.