Σαν τον Φρίξο και την Έλλη,
μάνα Ελλάδα μου Νεφέλη
μ΄εγκατέλειψες.
Στην Ινώ με έχεις δώσει,
μα αυτή μ΄έχει λαβώσει,
για να χαίρεται.
Στους κακούς καιρούς πετάω,
δυο φτερά πληγές φοράω,
στους αέρηδες.
Στον ατζέντη μ΄έχει δώσει,
όσο,όσο να γλυτώσει,
και παινεύεται.
Μ΄έβαλε και στην ρουλέτα,
το ΄πε ο ατζέντης νέτα-σχέτα
και δεσμεύεται...
Στα ευτελή να με κληρώσει,
φτάνει να μ΄αποκληρώσει,
κι ας μη φαίνεται.
Στοίχημα άχαστο έχει βάλει,
μάνα μου να με πεθάνει,
μα δεν έρχεσαι.
Υ.γ. Μ΄αυτό το ταπεινό μου ποίημα καταγγέλω την αναλγησία της μητριάς Πατρίδος,
της σύγχρονης Ινούς μας ,για την αναλγησία προς τον απεργό, Θοδωρή Τενέζο ! Σαν δεν ντρέπεστε !
Γιώργος Κανλής
