Του Μέγα Αλεξάνδρου αδελφή
και του Φιλίππου κόρη,
μονόπετρο μας θαλασσί
και ασημένιο δόρυ.
Σαλονικιά Παντάνασσα,
θεά Θεσσαλονίκη,
πού ΄χεις στα μάτια θάλασσα
και στη ματιά μαγνίτη.
Θεοί θνητοί σε σμίλεψαν
μ΄ατόφιο χρυσάφι,
πολλοί της γης σε ζήλεψαν
του Αλέξανδρου καρντάσι.
Φυσάει βοριάς,φυσάει νοτιάς,
φυσάει ξεροβόρι,
μα εσύ κρατάς τη σάρισσα
και τ΄ασημένιο δόρυ.
Βιγλάτορας,φυλάς σκοπιά,
την πόλη εποπτεύεις,
στα καλντερίμια τα παληά,
την δόξα διαφεντεύεις.
Σαλονικιά Παντάνασσα
και Μακεδόνα κόρη,
που ΄χεις ζερβά τη σάρισσα
κι δεξιά το δόρυ.
Γιώργος Κανλής
