Η έννοια της συναίνεσης

Γράφει ο Dimmy the Greek

Τις τελευταίες μέρες γίνεται μέγας ντόρος για την συναίνεση που ζητάει ο πρωθυπουργός για την αντιμετώπιση της κρίσης. Φωνή βοώντος εν τη ερήμω...

Στην Ελλάδα, και κυρίως στα δημοσιογραφικά παράθυρα, σχεδόν όλα θεωρείται πως κρίνονται με κομματικούς, ούτε καν πολιτικούς, όρους. Είναι προκαταβολικά δεδομένο πως κάθε κουβέντα που ακούγεται από πολιτικό σίγουρα θα πρέπει να κρύβει κάποιο πολιτικό διακύβευμα. Διατήρηση ή διεκδίκηση της εξουσίας, προώθηση ή υπονόμευση πολιτικού ή εσωκομματικού αντιπάλου, στην χειρότερη περίπτωση υπηρέτηση συγκεκριμένων οικονομικών συμφερόντων. Και οι εκλογές είναι το τυπικό διακύβευμα αλλαγής συσχετισμών...

Υπάρχει ένα πλέγμα που περιλαμβάνει πολιτικούς και δημοσιογράφους που, συνειδητά ή όχι, ομφαλοσκοπεί λες και το μόνο που μας ενδιαφέρει όλους είναι ποιος θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές. Το κλίμα τροφοδοτείται από τα δημοσιογραφικά παράθυρα που την έχουν συστηματικά στημένη με ένα μικρόφωνο μόνιμα μπροστά σε κάθε πολιτικό και κάποιοι μεγαλοδημοσιογράφοι αντλούν απόψεις πολιτικών ακόμα και από ένα νεύμα ή μία άσχετη δήλωση που υποτίθεται πως υποννοεί άποψη για τις εκλογές.
Υπήρχε μία μεγάλη περίοδος που η Ευρώπη κάλπαζε και εμείς περπατούσαμε. Τώρα που η Ευρώπη σκοντάφτει εμείς καταρέουμε.

Και αντί να τρομάζουμε, συνεχίσουμε την ομφαλοσκόπιση. Τα δελτία ειδήσεων συζητούν μέχρι εξαντλήσεως πότε θα γίνουν εκλογές, ποια στρατηγική ενισχύει το αρχηγικό προφιλ του Παπανδρέου, ποιος θα ηγηθεί στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ... Α ξέχασα, υπάρχει και η διαφωνία του Βαλβέρδε με τον Λέτο, μέγα θέμα...

Αναρωτιέμαι πότε οι υγιείς δυνάμεις αυτού του τόπου θα ξεσηκωθούν, Πότε κάποιος θα μας εμπνεύσει για ένα νέο ξεκίνημα. Τα ίδια και τα ίδια κάθε φορά λέμε. Αλλά ποιος μας ακούει.