Γράφει ο Ευγένιος ΑνδρικόπουλοςΚρατάει χρόνια αυτή η δύσοσμη κολόνια. Στην διαμάχη του Ελληνικού δημοσίου με την Μονή Βατοπεδίου αναφέρομαι. Από το 1930 όταν επί κυβερνήσεων Ελευθερίου Βενιζέλου το ιδιοκτησιακό της καθεστώς λύθηκε οριστικά και αμετάκλητα υπέρ του δημοσίου γράφει ο συνάδελφος Μπάμπης Αγρολάμπος που αναδίφησε στις σκονισμένες αποφάσεις του παρελθόντος δίνοντάς μου αφορμή να το ψάξω κι εγώ. Για να ανακαλύψω πως:
Η αδηφάγα Μονή εξακολουθεί κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση να το επαναφέρει καταχρηστικά χάρη στα δικολαβίστικα δεκανίκια που της προσφέρουν μίσθαρνα όργανα του κράτους όπως για παράδειγμα το Δ τμήμα του νομικού του συμβουλίου.. Προφανής αλλά άδηλος σκοπός να καρπωθούν για προσωπικό τους πλουτισμό τα «τριάντα αργύρια» από την προδοσία τους κατά του εσταυρωμένου Ελληνικού λαού!
Απιστία καραμπινάτη που συνίσταται στο ότι δέχτηκαν το 2004 ως μοναδική εξαίρεση των καταργηθέντων μετά την απελευθέρωση δυσμενών νομοθετικών παρεμβάσεων της κατοχικής κυβέρνησης του δωσίλογου Τσολάκογλου, το υπ’ αριθμόν 271/1941 νομοθετικό του διάταγμα περί αυθεντικής ερμηνείας της υπουργικής απόφασης 82/10-4-1924 που αναιρούσε το ιδιοκτησιακό καθεστώς της λίμνης Βιστωνίδας με το εξής σκεπτικό:
«Η παραχώρησις της κατοχής της λιμνοθαλάσσης ως άλλωστε εν τω Ν.Δ. (νομοθετικό διάταγμα 82/1924) σαφώς καθορίζεται, δια της παρά του δημοσίου παραιτήσεως των επί ταύτης ασκουμένων δικαιωμάτων, ουχί βεβαίως επί της περιουσίας του δημοσίου, αλλ΄’ ως επί περιουσίας δημόσιας αφού αι λιμνοθάλασσαι ως τιαύτη περιουσία θεωρούνται, και δεν είναι δεκτικαί αστικής κυριότητας και συνεπώς η παραχώρησις αυτή, ήτις ουδόλως επηρεάζεται υπό του περιεχομένου της μονής ανταλλάγματος, εμφανίζουσα την διοίκησιν ως δημοσίαν εξουσία δεν μεταγγίζει κυριότητα αστικού δικαίου, αλλά διοικητικού δικαίου, ούσα εκ της φύσεώς της ανακλητή εφ’ όσον το γενικόν συμφέρον ή το συμφέρον της δημόσιας περιουσίας, προσηκόντως εκτιμωμένου θα επέβαλε την ανάκλησιν ταύτης ή θα παρεβιάζοντο οι όροι της παραχωρήσεως…»
Δηλαδή σε απλά ελληνικά. Η παραχώρηση της λίμνης αναφέρεται αποκλειστικά και μόνον στην ιχθυοτροφική καλλιέργεια και την εκμετάλλευση της παραγωγής, με το δημόσιο να διατηρεί την υψηλή κυριότητα επί της λιμνοθάλασσας και την Μονή να παραιτείται της οποιασδήποτε αξίωσής της κατά του δημοσίου.. Για να επανέλθει η ληστρική Μονή κατά την διάρκεια της κατοχής και επαναφέροντας τις αξιώσεις της να τις κάνει ευχαρίστως δεκτές ο δωσίλογος Τσολάκογλου. Mε το πρώτο νομοθετικό διάταγμα που υπέγραψε!! Πότε; Όταν ο λαός υπερασπιζόμενος τα όσια και ιερά του μαρτυρούσε ως γενειοφόρος αντάρτης στα βουνά ή πέθαινε σκελετωμένος στους δρόμους της Αθήνας από την ασιτία. Κτηνωδία!! Που τις συνέπειές της προέκτειναν όλοι οι καταλληλότεροι της σωτήριας δωδεκαετίας 1996-2008 και πατώντας στο σαθρό νομοθέτημα του δωσίλογου Τσολάκογλου πήδηξαν ως εκσυγχρονισμένες αλεπούδες για να φτάσουν το τσαμπί με τα σταφύλια που είχε αφήσει άκοπο η κατοχική αλεπού.
Ιδού το πολιτικό και εθνικό ήθος των σινιέ γραβατών που μας κυβερνούν!
Ευγένιος Ανδρικόπουλος
Υ.Γ.. Ευχαριστώ θερμά τον αντιπρόεδρο του Δ.Σ. Αθηνών Δημήτρη Βερβεσό για την καθοριστική συμβολή του στην ανίχνευση των στοιχείων.