Συγκεκριμένα οι εταιρείες θα πληρώσουν μόνο το 30% της συνολικής εκπομπής CO2 από το 2013, αντί του 100% που είχε προβλεφτεί με σκοπό το ποσοστό αυτό να φτάσει το 100% το 2020… Επίσης υπήρξε πρόταση ένταξης των βιομηχανιών, των οποίων τα νέα μέτρα αυξάνουν το λειτουργικό κόστος περισσότερο από 5%, σε ένα καθεστώς κινδύνου για εξαγωγές CO2 (carbon leakage). Επιπρόσθετα θα ενισχυθούν οι κλάδοι που εξάγουν ή εισάγουν άνω το 10% των προϊόντων ή των πρώτων υλών τους αντίστοιχα. Βιομηχανίες οι οποίες χαρακτηρίζονται εξαιρετικού κινδύνου δεν θα πληρώνουν τέλη για ρύπους καθώς θα είναι κάτω από την ομπρέλα της Ε.Ε, που σημαίνει βαθιά το χέρι στην τσέπη για τον κάθε Ευρωπαίο.
Κερδισμένες φαίνεται να είναι κυρίως οι βιομηχανίες τσιμέντου, χημικών και γυαλιού, που απειλούν να ξενιτευτούν σε χώρες εκτός Ε.Ε αν αναγκαστούν να εφαρμόσουν τους περιβαλλοντικούς όρους, όπου η περιβαλλοντική νομοθεσία είναι ελαστικότερη. Κατόπιν, θα υπάρξει μείωση του ποσοστού αλλά όχι του απόλυτου αριθμού των ρύπων στην ατμόσφαιρα. Η συγκεκριμένη απειλή φέρνει σε κίνδυνο τον στόχο 20/20/20 της Ε.Ε. στο σύνολό του, που εκτός από το 20% μείωση του ποσοστού του CO2 στην ατμόσφαιρα, περιλαμβάνει και την ταυτόχρονη αύξηση της χρήσης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας κατά 20% έως το 2020.
Ο πλανήτης βρίσκεται σε αλληλένδετες παγκόσμιες προκλήσεις (κρίση χρηματοπιστωτική-οικονομική, κλιματική ενεργειακή, διατροφική-μεταλλαγμένα προϊόντα, ασφάλειας-τρομοκρατία). Η ύφεση αυτή όμως ίσως είναι η απαρχή ενός διαφορετικού τρόπου διαχείρισης σε όλους τους τομείς όπως π.χ. σε αυτήν των πόρων του πλανήτη. Οι ισχυρότεροι ηγέτες του κόσμου οφείλουν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να μην αφήσουν την ευκαιρία για ένα νέο <<πράσινο>> ξεκίνημα να πάει χαμένη. Ο γ.γ. των Ηνωμένων Εθνών, Μπαν Κι Μουν, το ονόμασε ένα <
epikairo.gr