Πριν δύο χρόνια είχαμε την επανάσταση τους για το άρθρο 16 και την αποστολή στην κόλαση της ιδιωτικοποίησης την Ανώτατη Παιδεία. Σήμερα έχουμε την δολοφονία – συμβολικά της γενιάς των 16- και τον ονείρων της. Για ποιο αύριο τους μιλάμε, όταν εμείς οι μεγάλοι δεν συγκρατιόμαστε έχοντας ξεσαλώσει μπροστά στη δύναμη που μας δίνει το όπλο, με το οποίο ορκιστήκαμε να προστατέψουμε τη ζωή και την τιμή τους, και αντί να πράττουμε το αυτονόητο, στρεφόμαστε εναντίον τους. Τα δολοφονούμε. Δολοφονούμε το μέλλον της κοινωνίας μας. Επειδή οι στιγμές είναι δύσκολες, καλό είναι να δείξουμε αυτοσυγκράτηση και ψυχραιμία. Ας τα αφήσουμε να περάσουν το μήνυμα της οργής τους, δίνοντας τόπο στη δική μας οργή. Ξέσπασμα είναι. Και τους το οφείλουμε. Ας τα ακούσουμε για μια φορά. Ας βάλουμε την Γενιά των 16 εκεί που της αξίζει. Ας κάνουμε κάτι. Ας μην αφήσουμε τους τραμπούκους κουκουλαλήτες του συστήματος να κάψουν τα σπίτια και τα καταστήματα των πατεράδων τους που από αυτά τα ζούνε.
Ένα κίνημα ενεργών πολιτών χρειάζεται ώστε να βάλουμε στην άκρη όλους τους ακραίους που έχουν αρχίσει να καταλύουν τη δημοκρατία μας. Ας βγει και κάτι θετικό από την τραγωδία της Γενιάς των 16. Να αναλάβουμε την ευθύνη της κοινωνίας μας εμείς οι πολίτες. Πολλοί είμαστε, ας κινηθούμε. Είμαστε μια μεγάλη συλλογικότητα που πολλά μπορεί να καταφέρει με ειρήνη, σωφροσύνη, και σύνεση. Για το καλό μας. Για το καλό όλων μας. Μην αφήσουμε να δολοφονήσουν την ελευθερία και δημοκρατία μας. Δεν φτάνει πια να βλέπουμε την κηδεία της κοινωνίας από τις πολυθρόνες μας. Είναι η ώρα της δικής μας ευθύνης απέναντι στα παιδιά μας.ΙΔΕΟΓΡΑΜΜΑ