Αύριο περνάει την πόρτα του εισαγγελέα. Ομως πριν δέκα χρόνια τα πράγματα ήταν ευτελώς διαφορετικά.Η ιλιγγιώδης άνοδος του Θόδωρου Τσουκάτου στο κομματικό και πολιτικό στερέωμα συμπυκνώνει με τρόπο σχεδόν μυθιστορηματικό τα λεγόμενα «τρελά χρόνια» του εκσυγχρονισμού. Την εποχή δηλαδή όπου μια σειρά στελεχών της νεότερης γενιάς του ΠΑΣΟΚ, ακολουθώντας τον Κώστα Σημίτη στην πορεία προς την εξουσία, βρέθηκε να κυβερνά την Ελλάδα. Τότε όπου όλα -ή σχεδόν όλα- έμοιαζαν πιθανά: όταν δηλαδή το «όραμα» του εκσυγχρονισμού τροφοδοτούσε το ράλι της Σοφοκλέους, έβαζε τη χώρα στην ΟΝΕ και «έχτιζε» την Ελλάδα της «νέας εποχής», δημιουργώντας στην κοινωνία την ψευδαίσθηση μιας μόνιμης ευημερίας και στους Πασόκους τη χίμαιρα ότι θα κυβερνούν για πάντα. Ο Θόδωρος Τσουκάτος υπήρξε χωρίς αμφιβολία ένας από τους μεγάλους πρωταγωνιστές εκείνης της περιόδου. Και ίσως η πιο hot πολιτική προσωπικότητα μιας εποχής που σήμερα κλείνει ετεροχρονισμένα και με τρόπο δραματικό για το ΠΑΣΟΚ.
Μένει να αποδειχτεί αν ύστερα από αυτή την περιπέτεια θα υπάρξει και μέλλον για ένα κόμμα με αυτό το όνομα και αυτές τις «προδιαγραφές», που έμαθε να κυβερνάει μέσα από λεπτές εσωκομματικές ισορροπίες, χωρίς σχεδόν ποτέ οι συγκρούσεις για τον έλεγχο της εξουσίας να οδηγούν και σε αποκλεισμό από τη διαχείριση του κράτους.
Κάποτε ο Γιώργος Βέλτσος για να εικονογραφήσει τον ρόλο του Τσουκάτου στην άνοδο του Σημίτη στην εξουσία είχε πει: «Ο Σημίτης είχε ένα γραφείο με κλειστά παράθυρα. Υστερα ήρθε ο Τσουκάτος και έφερε αέρα, φως και κόσμο». Και όπως φαίνεται, και πολλά χρήματα στο ταμείο. Το σίγουρο είναι -όπως είπε ένα κορυφαίο στέλεχος που δεν ήταν και φίλος του- ότι «θα ήταν άδικο να πληρώσει μόνο ο Θόδωρος τα αμαρτήματα μιας ολόκληρης παράταξης»…